زمان مطالعه: < 1 دقیقه کودک را هرگز، نباید کوچک شمرد. چرا که؛ آن چه که در او بزرگ می شود، عواطف او نیست، عقل مذهبی او نیست، فطریات او نیست، مایه های اخلاقی و انسانیت او نیست. بلکه؛ یادگیری حواس ظاهری و بهره گیری از ادراکات و نحوه ی استدلال او و تقویت هوش او است.

زمان مطالعه: < 1 دقیقه کار پرورش دینی و اخلاقی کودک، را می بایست از اولین روزهای حیات کودک، آغاز کرد و آن چه مربوط به باطن او است و اساس مذهبی او به شمار می رود و اصل دین و روح مذهب آدمی نیز که همان است، در کودک به وجود آورد. آن هم؛ نه به لفظ، بلکه با اشاره و ارایه با زبان

زمان مطالعه: < 1 دقیقه وقتی کودک به دبستان می آید، مدرسه نیز می بایست، دنباله ی کار خانواده را بگیرد و همساز با آن به آموزش و پرورش کودک بپردازد و کوچک ترین ناهماهنگی، بین مدرسه با محیط خانواده ی او، در فرزند، سرگردانی و بی اعتمادی، ایجاد می کند. در حالی که؛ پایه و اساس همه ی تعلیمات دینی و پرورش های مذهبی،

زمان مطالعه: < 1 دقیقه یکی از مهم ترین خطرات بزرگ تعلیمات دینی و پرورش مذهبی، این است که در کودکی به فرزند، چیزی را آموزش دهیم و یا تربیتی کنیم که چون فرزند بزرگ شود، آن را خلاف حقیقت بیابد و به یک باره همه ی اثرات پرورشی ما، از بین برود و کودک پس بزند و در جبهه ی مخالف آن ها بایستد

زمان مطالعه: < 1 دقیقه راه های توجه دادن کودک به ایمان به پروردگار عبارتند از: 1- دقت در آثار خلقت و تحولات جهان و ارتباط حیاتی عالم و آدم. 2- در آنچه دیده و دقت کرده، تعقل نماید. 3- از آن تعقل ها، چیزی بفهمد و بداند. 4- چون فهمیدند و دانستند، باور کنند و ایمان بیاورند.

زمان مطالعه: < 1 دقیقه در آموزش دینی کودکان و نوجوانان اصولی را باید رعایت کرد که این اصول عبارتند از: 1- هدف ها باید مشخص و روشن باشد. 2- هدف ها باید با یکدیگر هماهنگ و هم جهت باشد. 3- هدف ها باید هدایت کننده ی فعالیت های فرزند در زندگی باشند. وقتی فرزند به مرحله بعدی؛ جوانی وارد می شود و قدرت عقلانی