زمان مطالعه: 2 دقیقه گفت: هر دارو که ایشان کرده اند آن عمارت نیست، ویران کرده اند »مولوی« »گفت: می دانم که بد است، اما نمی توانم. با دل بر نمی آیم. این چگونه سخن باشد؟ می دانم که این دریا غرق کننده است، خود را در آن می اندازم. یا این آتش سوزنده است. یا این چاهی است صد گز، یا این سوراخ

زمان مطالعه: 2 دقیقه »این علم ها و هنرها همچون پیمودن آب دریاست به تاس. طریق «یافتن» نوعی دیگر است. بسیار کس باشد که به جمله هنرها آراسته باشد و صاحب مال و صاحب جمال، ولی در او معنی نباشد و بسیار کس که ظاهر او خراب باشد، او را حسن صورت و فصاحت و بلاغت نباشد. الا آن معنی که باقی است در

زمان مطالعه: 3 دقیقه )از تب حرف باز ایستیم) »شاعری تازی گوی پیش پادشاهی آمد و آن پادشاه ترک بود، پارسی نیز نمی دانست. شاعری برای او، شعر عظیم غرا به تازی گفت و آورد. چون پادشاه بر تخت نشسته بود و اهل دیوان جمله حاضر، امرا و وزراء آنچنان که ترتیب است شاعر به پای استاد و شعر آغاز کرد. پادشاه در آن

زمان مطالعه: 2 دقیقه »هر فسادی که در عالم افتاد از این افتاد که یکی، یکی را معتقد شد به تقلید یا منکر شد به تقلید!« »شمس تبریزی« روزی عارف بزرگ، «خواجه عبدالله انصاری» به همراه یکی از مریدان خویش از جاده ای گذر می کرد. «مرید» به رسم ادب، پشت سر خواجه در حرکت بود که خواجه خطاب به وی گفت: «ای پسر!

زمان مطالعه: 4 دقیقه قرب تو پایین به بالا جستن است قرب حق از حبس هستی رستن است شیخ ابوسعید یک بار به طوس رسید. مردمان از شیخ استدعای مجلس کردند، شیخ اجابت کرد. بامداد در خانقاه استاد، تخت بنهادند و مردم می آمدند و می نشستند. چون شیخ بر تخت شد و مقربان، قرآن برخواندند و مردم می آمدند چندانکه کسی را جای

زمان مطالعه: 2 دقیقه نورخواهی مستعد نور شو »مولوی« »هرکه را سعادت باشد. نصیحت او را صیقل باشد بر روی آینه. و هرکه را سعادت نباشد، سخن نصیحت او را تاریک کند، و آینه ی او را زنگ افزاید، آن خود آینه نباشد که به صیقل زنگ افزاید. الا در زعم او.«(1) در جایی دیگر آمده است: اگر طبیبی را گویند که علاج این