زمان مطالعه: 4 دقیقه والدین هوشیار نسبت به هیجان خود، می توانند این هوشیاری را در هماهنگ کردن خود با احساسات فرزندانشان نیز بکار گیرند- مهم نیست که این احساسات تا چه حد محسوس، مبهم و شدید باشند. اگر چه، حساس بودن نسبت به هیجان ها الزاما بدین معنا نیست که همیشه می توانید به سادگی احساسات فرزندتان را درک کنید. معمولا کودکان هیجان

زمان مطالعه: 2 دقیقه گفته می شود که در فرهنگ نشانه ای کشور چین، واژه «فرصت» با «بحران» همخوانی دارد. ارتباط بین این دو مفهوم در هیچ جایی مناسب تر از نقش والدین بودن نیست. این بحران می تواند بادکنکی ترکیده شده، نمره نیاوردن از درس ریاضی، یا پیمان شکنی یک دوست باشد. چنین تجارب منفی فرصتی بسیار مناسب برای همدلی کردن است تا

زمان مطالعه: 7 دقیقه وقتی دریافتید موقعیتی فرصت صمیمیت و آموزش حل مسأله را ایجاد کرده است، شاید بتوان گفت برای مهمترین گام در فرایند آموزش هیجان آماده هستید: گوش دادن همدلانه. در این شرایط معنای گوش دادن چیزی فراتر از جمع آوری اطلاعات به وسیله گوش هاست. شنوندگان همدل چشمان خود را برای مشاهده دقیق نشانه های بدنی هیجان های فرزندان خود به

زمان مطالعه: 2 دقیقه وقتی کودکی هیجان زده است، مهمترین گام در آموزش هیجان یاری او در نامیدن این هیجان ها است. در نمونه بالا، پدر کایل را یاری کرد احساس ناخوشایندش را حسادت بنامد. مادر مگان برای یاری دخترش به شناخت مشکل چندین برچسب به احساسات او زد از جمله: «مضطرب«، «نگران«، «آزرده«، «عصبانی«، «ناراحت» و «ترسیده«. بیان واژه ها بدین شیوه به

زمان مطالعه: < 1 دقیقه وقتی برای گوش دادن به صحبت های فرزندتان وقت گذاشتید و او را در نامیدن و شناخت هیجان هایش یاری کردید، ممکن است دریابید که به سوی فرایند حل مسأله کشیده شده اید. این فرایند نیز پنج مرحله دارد: (1) تعیین حد و مرز رفتاری، (2) تعیین اهداف، (3) فکر کردن در مورد راه حل های احتمالی، (4) ارزیابی راه

زمان مطالعه: 6 دقیقه معمولا حل مسأله به ویژه برای کودکان کم سن با تعیین محدودیت بر رفتار نامطلوب از سوی والدین آغاز می شود. برای مثال، کودک احساس ناتوانی و شکست می کند و سپس این احساس منفی را با رفتار نامطلوبی از جمله کتک زدن همبازی، شکستن اسباب بازی یا ناسزا گفتن ابراز می کند. والد پس از شناخت هیجان نهفته در