زمان مطالعه: 3 دقیقه کودکان در دنیایى متفاوت با دنیاى بزرگسالان زندگى مى‏کنند و همیشه هم به ما نمى‏گویند در دنیاى آنان چه مى‏گذرد. بسیار ساده است که پدر و مادر به چیزهایى که هر روزه ممکن است فرزندانشان را بترساند بى‏توجه باشند. براى مثال، بسیارى از کودکان هر روز مورد تهدید دیگر بچه‏ها در مدرسه، در محله یا حتى خواهر و برادرهاى خود

زمان مطالعه: 2 دقیقه ما در جایگاه پدر و مادر، مى‏خواهیم فرزندانمان ما را قوى بدانند و با تکیه به ما احساس امنیت کنند. ولى در عین حال لازم است شهامت آسیب پذیر بودن را نیز داشته باشیم و لحظه‏هاى ضعف و بى‏پناهى خود را با نزدیکانمان قسمت کنیم؛ درست مانند شیر ترسو در داستان جادوگر شهر اوز. همه‏ى ما ممکن است گه گاه

زمان مطالعه: < 1 دقیقه احساس تأسف داشتن براى خود به گیر افتادن در باتلاق شنى مشابهت فراوان دارد. در هر دو مورد یک نیروى اسرارآمیز انسان را به پایین مى‏کشاند تا کاملا غرق شود. تنها امیدش این است که کسى سر برسد و او را نجات دهد. این دستور کارى براى موفقیت نیست. اگر ما نسبت به فرزندانمان یا خودمان احساس ترحم داشته باشیم،

زمان مطالعه: 2 دقیقه همه‏ى ما، در لحظاتى، براى خود احساس تأسف مى‏کنیم. بر این تصوریم که زحمت زیادى مى‏کشیم؛ ولى آنچه حق ماست به دست نمى‏آوریم؛ گویى زندگى با ما راه نمى‏آید. گاهى ممکن است از خود بپرسیم «چرا من؟» اگر مراقب نباشیم، احساس دلسوزى براى خود مى‏تواند به آنچنان حالت روحى‏اى تبدیل شود که ما را از نالیدن و دل و دماغ

زمان مطالعه: 2 دقیقه یکى از معمول‏ترین موضوع‏هایى که پدر و مادرى را در الگوى «بیچاره من» اسیر مى‏سازد، به مقایسه میان زندگى فرزند و زندگى خود ایشان در دوران کودکى‏شان مربوط مى‏شود. جودیت یازده ساله همیشه مى‏دانست مادر او چه زمانى مى‏خواهد در این مسیر حرکت کند؛ زیرا ابتدا از سخن گفتن درباره‏ى زندگى خود وقتى که در سن جودیت بوده شروع مى‏کرد

زمان مطالعه: 4 دقیقه کودکان مى‏توانند در احساس دلسوزى براى خودشان و همچنین در برانگیختن ترحم پدر و مادر و جلب همه‏ى امتیازات و جوانب کمکى آن، مثل مورد توجه قرار گرفتن، در آغوش کشیده شدن و نوازش، استاد باشند. تریسى، چهار ساله، وقتى مادرش در حال آماده کردن او براى فرستادن به مهد کودک است، در حالى که شکمش را مى‏مالد، ناله کنان