وقتی کودک به دبستان می آید، مدرسه نیز می بایست، دنباله ی کار خانواده را بگیرد و همساز با آن به آموزش و پرورش کودک بپردازد و کوچک ترین ناهماهنگی، بین مدرسه با محیط خانواده ی او، در فرزند، سرگردانی و بی اعتمادی، ایجاد می کند. در حالی که؛ پایه و اساس همه ی تعلیمات دینی و پرورش های مذهبی، حفظ و تقویت اعتماد و قبول فرزند است، از آنچه که، موجب خیر و صلاح می باشد و چون قدرت مقایسه و داوری و گزینش، در کودک قوی نیست، به محض احساس دوگانگی و تعارض، سرگردان شده و در راه خواهد ماند. و توفیق مدرسه ی کودک، در آن است که برای بزرگ ترها و اولیای کودکان نیز، ترتیب ملاقات دایم و یاددهی مسایل را به آنان، داده باشد و آموزش های خانه را با مدرسه هماهنگ سازد. در دوره ی دبستان، هدف تعلیمات دینی، باید انس دادن بچه ها با محافل و مراسم دینی باشد، با دیدار افراد متدین و شرکت در مراسم مذهبی و شنیدن سرگذشت دینی ائمه و پیامبران و یاران آن ها.
منو
