پیشنهاداتی که در مکتب اسلام جهت تربیت فرزند، عرضه شده، عبارتند از:
1- تعدیل کار و سرمایه، از راه تشویق مردم به فعالیت و عدم تجمع ثروت. چنین قراری در یک خانه و در یک مؤسسه و یک جامعه، همه ی افراد و به ویژه فرزندان را، متعادل و موظف و دارای احساس مسئولیت و اهل کوشش و پشتکار، بار می آورد.
2- بالا بردن ارزش انسانی، به وسیله ی تشویق اخلاقیات. بدین معنی که معیار را، فضیلت اخلاقی و انسانی قرار دهند و آن را اصل قرار دهند.
3- از هنگام انعقاد نطفه، تا پایان بلوغ، در برابر کودک می بایست گاهی سختگیر و گاهی نرمش، گاهی محرومیت و گاهی بهره مندی، گاهی تکلیف و گاهی اختیار، هر دو را و در وقت مناسب به کار برد.
4- ایجاد سیستم اجتماعی خاصی که در آن منافع جامعه، بر اغراض شخصی،
خانوادگی، قبیله ای و طبقاتی، مقدم باشد و حق و عدالت جلوه گر باشد.
5- تبلیغ صحیح درستی ها، نیکویی ها و مصالح اجتماع و رد انحرافات و خلاف ها.
6- بهبود نسل و سرشت افراد، از راه اصلاح ازدواج ها و آن هم از طریق مطالعه ی قبلی در این که، بیماری های ارثی، جسمی و روحی نداشته و از جهت خلق و خو، ذاتا پسندیده باشند.
7- صداقت بزرگتران خانواده و اجتماع و مطابقت ظاهر و باطن آن ها.
