بازداشتن کودک از ارضای حس کنجکاوی و منع او از لمس کردن اشیاء، موجب کاهش حس کنجکاوی شده، کسالت روحی و بی تفاوتی نسبی را به دنبال خواهد داشت. چنین کودکی به مادرش که غالبا از او سؤال می کند چرا، همیشه مثل مجسمه، ساکت می نشینی؟ هر گاه جرأت کند، چنین پاسخ خواهد داد: برای آن که هر بار به کار مورد علاقه و میلم می پردازم، تو مانع می شوی.
پیامدهای نامطلوب این کار، چون: به قهقرا رفتن، بازگشت به مراحل قبلی رشد، چسبیدن به دامن مادر، جویدن شست خود و نیز فضولی و میل به آگاهی از اسرار دیگران را بیان می دارد. از دست دادن حس کنجکاوی و ایجاد ضعف در انگیزه های شناختی، از سویی، بر ذهن و عقلانیت شخصیت کودک تأثیر منفی می گذارد. چرا که؛ ذهن را از فعالیت های سازنده بازمی دارد. از سوی دیگر موجب آن می شود که انسان با جهان و محیط اطراف خود، نتواند رابطه ای مؤثر برقرار کند. از این نظر انسان را در ارضای نیازهای دیگر، چون نیاز به «احساس ارزش، پیشرفت، احترام و امنیت، پذیرفتگی از جانب دیگران«، با مشکل مواجه می سازد.
