تأثیر اخلاق محبت آمیز و نیکوی مادر بر روابط اجتماعی کودک

نوع نگرش و تصور فرد نسبت به خود، براساس تجربیاتی است که از نگرش دیگران و ارزیابی آن ها نسبت به شخصیت خود دارد. اگر طفل، مادری پرمحبت داشته باشد، نگرشی مثبت نسبت به خود کسب می کند. همان گونه که نگرشش، نسبت به مادرش هم مثبت خواهد بود. اما هنگامی که طفل با مادری تندخو مواجه است که دایم او را طرد می کند، کودک ضمن داشتن احساس اضطراب، نگرشش نسبت به خود «بد» خواهد بود. بنابراین احساس فرد، نسبت به خود، ارتباط تنگاتنگی، با نیاز به محبت و نحوه ی ارضای آن دارد. نحوه ی ارتباط مادر و فرزند و نوع تجربیات فرد در کودکی در رفتارهای آتی وی، مؤثر است. این تأثیرات علاوه بر کیفیت روانی و عاطفی شخص، در بعد اجتماعی و نحوه ی ارتباط وی با دیگران نیز، نقش عمده ای دارد.