از دیگر نیازهای اساسی روانی کودک، نیاز به ایمنی یا امنیت است که سهم عمده ای در رشد و سلامت فرد به عهده دارد. این نیاز که از مرحله ی شیرخوارگی آغاز می شود و در سراسر زندگی انسان نقش داشته و بر رفتارهای وی تأثیر می گذارد. از عوامل تأمین کننده ی حس امنیت برای کودکان، همان کسب محبت است و از جمله راه های تأمین نیاز به محبت برای طفل، شیردادن به وسیله ی پستان مادر است. در این مورد نزدیکی جسمی و روانی نوزاد با مادر، موجب آرامش وی می شود. در صورت محرومیت طفل از مادر و یا نخوردن شیر از پستان مادر، لازم است که طفل از محبت لازم برخوردار شود و بدین طریق، ایمنی خود را بدست بیاورد. لازم است والدین در ابراز محبت خود نسبت به کودک، از ثبات و منطقی مناسب، برخوردار باشند. از افراط و تفریط و اعمال نسنجیده، خودداری نمایند. چرا که؛ چنین رفتارهایی مانع از شکل گیری نگرش ها و عادات پایدار و مطلوب در کودک می شود.
هم چنین توجه به ثبات در امر تشویق و تنبیه کودک، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. لازم است که کودک، علت تنبیه خود را بداند و متوجه شود که تنبیه، به خاطر عمل زشت او بوده است نه به خاطر خود او.
در زندگی و رشد کودک عواملی چون توجه و علاقه مندی والدین به وی، روابط صمیمانه ی پدر و مادر، نسبت به یکدیگر، جهت برقراری ایجاد ایمنی در کودک، لازم است. اگر محیط خانواده به عللی، از جمله؛ مخالفت های شدید و طولانی و مکرر پدر و مادر با یکدیگر، از جو عاطفی توأم با آرامش و اطمینان برخوردار نباشد، کودک احساس ایمنی خود را از دست داده و با مشکلات روانی مواجه خواهد شد.
