محرومیت از محبت و مهر مادر و جدایی از وی، دو نوع اثر را در پی دارد:
1- اثر کوتاه مدت.
2- اثر درازمدت.
که اثرات خود را در ایجاد اختلالات در رشد بدنی، ذهنی، عاطفی و اجتماعی کودک خواهد گذاشت. منظور از اثرات کوتاه مدت، واکنش فوری به تجربه ی محرومیت و رفتاری است که در عرض چند ماه در کودک، ظاهر می شود. منظور از اثرات درازمدت این است که، واکنش ها چند سال بعد ظاهر می شوند. ممکن است این دوره های محرومیت، کوتاه یا دایمی باشند. اغلب کودکان، واکنش فوری، ناراحتی حاد و گریه (مرحله ی اعتراض(، بعد از جدایی و محرومیت، نشان می دهند که متعاقبش، بی تفاوتی، پکری، بی علاقگی (مرحله ی ناامیدی و یأس) و بالأخره ممکن است به حال طبیعی درآمده و به والدین بی علاقگی نشان بدهد (عدم وابستگی یا جداشدگی(. ویژگی دیگری که بر اثر محرومیت، اتفاق می افتد، عبارت است از: «عقب ماندگی رشدی در ناحیه ی زبان و تکلم و واکنشهای اجتماعی«.