توجه و محبت مناسب از جانب مادر، نقش عمده ای در آرامش کودک داشته، علاوه بر آن، از مهم ترین عوامل در برقراری روابط با دیگران محسوب می شود. کودکی که از مهر و محبت مادر برخوردار است، از سویی نگرش مطلوبی نسبت به خود داشته و از سوی دیگر روابط قابل قبولی با دیگران خواهد داشت و این امر در سال های آتی زندگی نیز بر رفتار فرد تأثیر خواهد گذاشت. از سوی دیگر، کودکی که از جانب والدین، خصوصا مادر خود، طرد شده است، به لحاظ عدم برخورداری از توجه و محبت کافی و نیز از دست دادن احساس ایمنی، با مشکلات و اختلالاتی مواجه خواهد شد. از نتایج این طرد، در بعد عاطفی، می توان به مواردی چون:
1- احساس ترس.
2- اضطراب.
3- عدم اطمینان.
4- حسادت.
5- طلب دقت و مواظبت.
6- انزواطلبی.
اشاره نمود، که بسیاری از این گونه کودکان در ابراز محبت و یا پاسخ دادن به محبت دیگران با اختلال مواجهند. از تأثیرات نامطلوب اجتماعی و اخلاقی، علاوه بر اختلاف در ابراز محبت، طرد طفل توسط والدین، حالت هیجانی خاصی را در طفل ایجاد می کند که نتیجه ی آن طغیان آشکار بر ضد فشارها و محدودیت های محیط بوده و موجب ایجاد رفتارهایی ضد اجتماعی، همچون؛ دروغگویی، دزدی و هرج و مرج می گردد.
