آن چه که می تواند مواد پرورشی مورد بحث را به ثمر برساند، یا دانستنی است به قصد کاربردی و یا فهمیدنی است، به قصد اهلیت یافتن به آن. مایه های وجودی و یا ثمردهی به ترتیب موارد سیزده گانه ی اشاره شده، عبارتند از:
1- برای ورزیده ساختن جسم فرزند، بیان اطلاعات مربوط به ورزش جسم. البته ورزشی متناسب با سن و نوع مشغولیت فرزند، که بدون وسیله ی خاص، قابل انجام باشد. آموزش دانستنی هایی در مورد درست خوردن، درست خفتن، انجام تفریحات سالم و انجام بازی های سازنده و آموزنده.
2- شرح حال زندگی و رفتار انسان های فرهیخته، برجسته و نامداری که در عین حال، ناقص اندام، کور، کر، شل بوده اند.
3- ارایه ی دانستنی های هوش و جدول، معماها و معرفی افرادی که نظرات
آنان می تواند، میزان سنجش باشد. مانند: انبیاء، دانشمندان و فلاسفه.
4- طرح اندیشه های همین افراد مورد بحث، در سنین بالا و طرح رفتارهایی که آنان در کودکی و نوجوانی داشته اند، جهت کسب عواطف عالی.
5- طرح زندگی و احوال کسانی که در محیط های آلوده متولد شده اند، ولی پاک و سالم مانده اند و خلاف جهت بدی ها را برگزیده اند.
6- آموزش بازی های مناسب پرورش روح و روان فرزند.
7- تعلیم سخنوری و سخنرانی و بیان سرگذشت سخنرانان بزرگ و علت و علل توفیق آنان در کار سخنوری.
8- آموزش آداب معاشرت.
9- طرح داستان هایی از زندگی افراد موفق و دانشمند که صفات اخلاقی و انسانی هم چون؛ عدالت، ادب، امانت و وفا را از خود نمایش داده اند.
10- شناساندن مشاغل به فرزند، نوع کار، درآمد، اثر وجودی آنان در جامعه و زندگی افراد دیگر اجتماع.
11- طرح اطلاعاتی از زندگی خانواده های مهربان و موفق و فداکار که در امر تربیت فرزندان، کاردان و وظیفه شناس بوده اند.
12- دادن اطلاعاتی از قواعد و قوانین زیست.
13- گفتن داستان هایی از موفقیت های افراد اهل ذوق، مشهور، هنرمند و دانشمند، که فقیر بوده و غنی شده اند. افرادی که کم مایه و کم قدرت بوده و مشهور شده اند.
14- گفتن داستان افراد سحرخیز عاشق کار و فعال، مانند: کارگردان ساده، صنعتگران، تجار، محصلین و غیره.
