نکته ی مهمی که ما والدین در تنبیه کردن، کم تر به آن توجه می کنیم

باید بدانیم که غالبا کودک، علت آن چه را که ما می دانیم عیب است، او نمی داند و لذا می بایست، قبل از تنبیه، به او بفهمانیم تا فاصله ای بین ما و کودک ایجاد نشود. به کودک بفهمانیم که او هم، در خانواده مسئول است، باید همکاری کند، باید صرفه جویی کند، باید در مشکلات همفکری کند، باید قسمتی از انجام امورات منزل را به عهده بگیرد. باید بفهمد، احترام خانه و خانواده، لازم است و باید نظم لوازم خانه را، رعایت کند تا برای یافتن آن ها در موقع لزوم، وقت تلف نشود و سرگردانی هم ایجاد نشود. باید به او تکلیف کرد که به بازار برود و خرید کند تا با مشاغل آشنا شود. باید به او کار، تکلیف کنیم، تا مزدی بگیرد و ارزش پول را بفهمد. باید چنان در دل فرزند نفوذ کنیم که آن چه در سینه دارد بازگو نماید و با این زمینه سازی، در مشکلات، یاری رسانش باشیم. باید به کودک فهماند که فقر مهم نیست. چرا که؛ با صرفه جویی و هنر و صنعت و فداکاری، می توان آن را مرتفع کرد.