آغاز کردن دوستی

بچه های کمرو و گوشه گیر از تجربه ی کافی برای نزدیک شدن و بازی کردن با همسالانشان برخوردار نیستند. برخی از آنان بسیار مضطرب اند و از نزدیک شدن به بچه های دیگر ترس و واهمه دارند. ممکن است از بی توجهی و مطرود شدن بترسند و یا صرفا شیوه ی نزدیک شدن به بچه ها و سر صحبت باز کردن با آنان را ندانند. ممکن است چنان گوشه گیر باشند که عجیب و غریب به نظر آیند. در عین حال این بچه ها می توانند با یاری و حمایت ما شیوه ی دوست یابی را

بیاموزند و گام هایی را در این زمینه بردارند.

فرآیند دوست یابی شامل موارد زیر است:

– فنون سلام کردن: شامل نوعی معرفی دوستانه و بررسی امکان دوستی است.

– معرفی: در این بخش دو طرف اطلاعاتی را درباره ی خود با یکدیگر مبادله می کنند. این قدم های مقدماتی می تواند شامل دعوت به بازی باشد.

– واکنش: بچه می آموزد که با گوش کردن و خندیدن و قدردانی از دیگران علاقمندی خود را به مصاحبت و معاشرت با آنان نشان دهد.

برای این که فرزندان مان را در به کارگیری مهارتهای دوست یابی یاری کنیم، ضرورت دارد دستور العمل های و یادآوری های روشن و دقیق در اختیارشان گذاریم. برای مثال:

دستور العمل: «به فردی که مایلی با او دوست شوی نگاه کن، لبخند بزن و سلام کن.«

یادآوری: «او ممکن است به سلام تو پاسخ دهد. اگر چنین نکرد، احتمالا خیلی کمروست. دوباره امتحان کن و یا فرد دیگری را برای دوستی برگزین.» پیام این است که: «اگر سلام تو بی پاسخ ماند، چیزی را از دست نداده ای.«

دستور العمل: «می توانی نام و محل سکونت او را بپرسی و ببینی که آیا مایل است با تو بازی کند و یا صرفا می خواهد در کنارت بایستد و گفت و گو کند. به او بگو کجا زندگی می کنی و یا بعد از مدرسه دوست داری چه کار کنی.«

یادآوری: «چنانچه تا اینجا پیش بروی، احتمال از دست دادن دوستی بسیار کم است. طرف مقابل از این که به او علاقمند هستی خوشحال می شود.» پیام این است که: «تو پیشاپیش گام موفقیت آمیزی برداشته ای. همین طور پیش برو.«

دستور العمل: «فراموش نکن که به او نشان دهی می خواهی به سخنانش گوش کنی. مراقب باش که حرفش را قطع نکنی و نگذاری گفت و شنود تمام شود. اگر دوست داشته باشی می توانیم این کار را با هم تمرین کنیم.«

یادآوری: «نباید نگران باشی. او ممکن است همچنان کمرویی کند و نیاز داشته باشد ببیند که تو هنوز به معاشرت با او علاقمندی.» پیام این است که: «تو همه چیز را درست انجام دادی. اکنون باید به او اطمینان بدهی.» این دستورالعمل ها و یادآوری ها با پیام های مهم و روشن شان بسیار مهم و مؤثرند. زیرا با شیوه های عملی به بچه اطمینان می دهند که در تلاش خود برای دوست یابی موفق خواهد شد. اگر بچه باور کند که اعمال و واکنش هایش مؤثر واقع می شود، احتمال این که سر صحبت را با کسی باز کند بیشتر می شود.