کنترل خشم

اگر خشم و یا استرس شما بر بچه تأثیر گذاشت و او را هراسان، وحشتزده و آکنده از احساس درماندگی کرد می توانید، با پیروی از رهنمودهای گام به گام زیر احساسات خشم آلود خود را به بند بکشید و در کمال آرامش رفتاری منطقی و مناسب در پیش گیرید:

– بررسی کنید و ببینید که در چه اوضاع و شرایطی به طور معمول خشمگین می شوید، آیا اغلب صبح ها وقتی که تحت تأثیر فشار

روانی افراد خانواده را برای آغاز روزی دیگر آماده می کنید بیشتر عصبانی می شوید یا هنگام تدارک میز شام و یا هنگام خواب؟ آیا اغلب وقتی فرزندتان را در انجام تکالیفش یاری می کنید خشمگین می شوید یا هنگام پافشاری برای تمرین موسیقی؟ به هر حال با توصیف موقعیت هایی که خشم تان برانگیخته می شود، به اتفاق فرزندانتان راههای جلوگیری از خشم تان را بررسی کنید. به بچه ها نشان دهید که خشم تان ناشی شخصیت و یا طبیعت آنان نیست.

– آگاهی از موقعیت هایی که به طور معمول خشم تان برانگیخته می شود به شما امکان می دهد که احساسات و واکنش های خود را بهتر کنترل کنید. یکی از شیوه های مناسب برای جلوگیری از برانگیخته شدن خشم، روشی موسوم به «فن لاکپشت» است. این نام با قیاس به لاکپشت که هنگام احساس خطر سر و پاهایش را به درون لاک خود می کشد، انتخاب شده است. این تکنیک به ما توصیه می کند مادام که راههای متفاوت مقابله با بحران را نشناخته ایم، از حضور در صحنه ی نبرد خودداری کنیم. برای مثال می توانیم با دور شدن از صحنه و شمارش عدد یک تا ده خشم و غضب را دفع کنیم. ممکن است به این نتیجه برسیم که بهتر است هنگام آماده شدن برای مدرسه و یا کار روزانه از بحث و گفتگو خودداری کنیم. شاید به این نکته پی ببریم که پس از آماده کردن شام، بچه ها را در انجام تکالیفشان یاری کنیم. پس از آنکه شیوه کنترل احساسات وهیجانات خویش را آموختیم، می توانیم رهنمودهای خوب و ارزشمندی را برای جلوگیری از برانگیختن خشم مان در اختیار بچه ها گذاریم.

– می توانیم از فرزندان مان کمک بطلبیم: می توان با هشدار به بچه ها که اکنون زمان مناسبی برای درخواست چیزی و یا بحث و نزاع با خواهران و برادرانشان نیست از انفجار خشم جلوگیری کرد. می توانیم بگوییم: «وقتی تو انجام تکالیفت را به تأخیر می اندازی مرا عصبانی می کنی و یقین دارم، دوست نداری عصبانی ام کنی، من نیز مایل نیستم خشم تو را برانگیزم. پس بیا از انجام این کار خودداری کنیم. امیدوارم بتوانی بدون راه انداختن قیل و قال به وظیفه ات عمل کنی.»

بچه ها اغلب مایلند از خشم و غضب والدینشان جلوگیری کنند، مشروط به اینکه شیوه انجام این کار را به درستی درک نمایند، این تکنیک آنان را ترغیب می کند که از احساسات و هیجانات دیگران با خبر شوند.

– می توانیم هنگام خشم و غضب بر واکنش های روحی و هیجانات خود مسلط شویم، مراقب سخنان مان باشیم و بکوشیم که با دقت هر چه تمامتر علت و انگیزه خشم خود را توصیف کنیم. می توانیم مهارت کنترل و پذیرش خشم را آموخته و دامنه ی آن را محدودکنیم. برای مثال به جای گفتن عبارت:

»تو همیشه باعث می شوی دیر به مقصد برسم.» بگویید:

»ما دیر به مقصد می رسیم و من از این بابت عصبانی ام.» و به جای عبارت:

»چون تا آخرین لحظه از انجام تکالیفت خودداری می کنی، عصبانی ام.» بگویید:

»توجه و تمایل تو به انجام تکالیفت وحشتناک است.«

یا به جای عبارت:

»وقتی گرفتارم با تقاضاهای تمام نشدنی ات حواسم را پرت نکن، » بگویید:

»در حال حاضر نمی توانم درباره این مطلب صحبت کنم. انجام این کار حواسم را پراکنده می کند.«

هنگامی که به خشم خود اعتراف می کنیم، به طور دقیق برای فرزندان مان توصیف می کنیم که در چه شرایطی خشمگین می شویم. بچه ها با خشمی که به جای رفتار، گرایش ها و انگیزه ها، عمل خاصی را مورد خطاب قرار می دهد کمتر تهدید می شوند.