زمان مطالعه: < 1 دقیقه
ای عزیز! آشنایی درون را اسباب است و پختگی او را اوقات است و پختگی میوه را اسباب است. کلی آن است که آشنایی درون چنان پدید آید به روزگار، که پختگی در میوه و سپیدی در موی سیاه و طول و عرض در آدمی که به روزگار زیادت می شود و قوی می گردد. اما افزونی و زیادتی که به حس بصر و چشم سر آن نتوان ادراک کرد.
الا به حس اندرونی و به چشم دل و این زیادتی خفی التدریج باشد و در هر نفسی ترقی باشد چون سفیدی در موی سیاه و پختگی در میوه و شیرینی در انگور، اما به یک ساعت پیدا نشود بلکه هر ساعتی نورافزونی و زیادتی پذیرد.(1)
1) خاصیت آینگی، گزیده ی آثار عین القضاة، ص 135 و 136.
