زمان مطالعه: < 1 دقیقه
کسی ده سال علم آموزد چراغی برنیفروزد. درویشی حرفی بگوید خلقی در آن بسوزد. این کار نه به جمله و کوشش است بلکه به عطا و بخشش است. این کار نه به طاعت است بلکه محض توفیق و عنایت است، این کار نه به رنگ و پوست بلکه به عنایت دولت است.(1)
. . . الهی، چون توانستم ندانستم و چون دانستم نتوانستم. آه ازین علم ناآموخته گاه درو غرقم، گاه از او سوخته.(1)
1) خواجه عبدالله انصاری، رسائل، ص 141.