رهنمودهایی برای انتخاب لغات مناسب

مناسب ترین سطح نوشتن چیست؟ فقط یک سطح درست وجود ندارد؛ اما یک راه خوب این است که در سطوح پایین تر از سال آخر دبستان و بالاتر از سوم راهنمایی ننویسید. علاوه بر این قاعده ی ساده، سه شیوه ی دیگر هم وجود دارد:

1. متن خود را امتحان کنید. خیلی از برنامه های واژه پرداز کامپیوتری، برای تحلیل متن، آزمون های خاصی دارند. برای این که از مسیر صحیح [نوشتن] خارج نشوید می توانید سطح نوشته ها را همان موقع که می نویسید امتحان کنید. مثلا نرم افزار میکروسافت ورد Microsoft word، جملات را از نظر قواعد دستوری کنترل می کند و متوسط تعداد کلمات را در هر جمله، میزان جمله های مجهول و تحلیل سطح متن را با روش های bormuth , Coleman , flesh مشخص می کند. علاوه بر این روش های خشک و سخت، برای تعیین سطح نوشته ها، راه های دیگری هم وجود دارند که به شما کمک می کنند تا زبانی جذاب و توصیفی داشته باشید و در عین حال زیرنویس ها برای کودکان و افراد مبتدی هم قابل فهم باشند. یکی از این روش ها ارزیابی توأم (از آغاز تا پایان) است و دیگری ویرایش به منظور رساندن اصل مطلب (ویرایش جوهری) می باشد.

2. ارزیابی توأم (از آغاز تا پایان(: بعد از تنظیم اهداف و برنامه ها، و قبل از نوشتن زیرنویس ها و یا تهیه ی اجزای سازنده ی نمایشگاه، یک ارزیابی توأم (از آغاز تا پایان) انجام دهید. این کار را با یک آزمایش کوچک از بازدید کنندگان احتمالی (بین 20 تا 25 نفر) انجام دهید.

مفهوم نمایشگاه، عنوان و ایده های اصلی و کلیدی را برای آن ها بخوانید و از آن ها بپرسید: چه انتظاری از این نمایشگاه دارید؟ توقع دارید، چه چیزی در آن ببینید و یا چه کار کنید؟ همین طور می توانید لغات فنی مرتبط با نمایشگاه را به آن ها نشان دهید و بپرسید: «وقتی این واژه را می بینی به چه فکر می کنی؟«

دریافت همگانی؛ ارزیابی های نسبتا فوری؛ و واکنش کیفی بازدید کنندگان نشان می دهد که چه لغات، تجربیات و انتظاراتی در مورد نمایشگاه طراحی شده ی شما دارند. مطالعات توأم (از آغاز تا پایان) نیز غالبا به این نتیجه می رسد که: وقتی بازدید کنندگان آشنایی سطحی و بدون عمقی با لغات داشته باشند، تصور و دریافت درستی از معنای اصلی واژه ها نخواهند داشت. این بدان معنی است که طراح نمایشگاه می تواند از اصطلاحات فنی متداول، در زیرنویس ها استفاده کند؛ اما نباید توقع داشته باشد بازدید کنندگان کاملا آن ها را بفهمند. در واقع زیرنویس ها باید برای خوانندگانی که دانش پیشرفته ای ندارند، ساده و واضح نوشته شوند. چه زیرنویس در مورد میکروبیولوژی باشد، چه امپرسیونیست و چه جنگ داخلی. ممکن است بازدید کنندگان با واژه های میکروب و یانکی آشنایی داشته باشند، اما اکثرا دانششان در این موارد اندک و جسته- گریخته و سطحی است.

3. ویرایش جوهری (ویرایش به منظور رساندن اصل مطلب(: یک تکنیک ویرایشی که به فراگیر شدن سطوح نوشتاری کمک می کند، این است که متن را بازخوانی کنید و کلماتی را که بالاتر از سطح دانش آموزان سال های پایان دبستان هستند، حذف کنید. ببینید آیا جمله ها بدون آن کلمات هنوز مفهوم را می رسانند؟ اغلب اوقات داستان اولین

زیرنویسی را که خوانده می شود در کارگاه های زیرنویس نویسی تعریف شده است. یکی از مخاطبان می گوید: همراه خانواده در ماشین نشسته بودم، جلوی خانه ای تابلویی را دیدم؛ از سه کلمه تشکیل شده بود: «گربه های آزاد ایرانی«. من فقط توانستم واژه های گربه های آزاد را بخوانم. لغت آخر، ایرانی بود. این لغت در دایره ی لغات من نبود. مسلما اگر کسی این لغت را می دانست، درک کامل تری از مفهوم عبارت داشت. با این وجود ندانستن این لغت در فهم و دریافت [کلی] من اختلالی ایجاد نکرد. این از سؤال بعدی مشخص است: «می شود ماشین را نگه داریم؟«.

لغات سطح بالایی که به عنوان صفت استفاده می شوند نه به عنوان اسم، بدون این که معنای اصلی عبارت را تحت الشعاع قرار دهند، به مفهوم زیرنویس می افزایند.

مثال:

– داروی بیماری مالاریا از پوست یک درخت استوایی به دست می آید.

– این جام های تشریفاتی از موادی غیر بومی (نامتعارف) مثل مس و صدف های دریایی ساخته شده اند.

-ستاره ی دریایی برای باز کردن یک صدف خوراکی، از بادکش های هیدرولیکی اش استفاده می کند.

مسلما این زیرنویس ها با لغات اضافه شده، حاوی اطلاعات بیشتری هستند؛ اما بدون آن ها نیز [برای خوانندگان با دایره ی لغات محدود] مفهوم را می رسانند. اگر زیرنویس با لغات حذف شده، واضح است، آن ها را نگه دارید؛ اما اگر مفهوم نیست، آن لغات را حذف، تعریف و یا بازنویسی کنید.