فعالیت طولانی ذهنی به خصوص برای کودکان و نوجوانان باعث خستگی ذهنی می شود. این امر می تواند عدم آسایش فرد تلقی شود که در امر آموزش تداخل ایجاد می کند. و کسب نیروی دوباره، خود یکی از اشکال آموزشی است. روش های مختلفی می توانند نقش نیروبخش داشته باشند؛ یعنی فقط روش های معمولی کسب نیروی تازه مانند خوابیدن، تنها راه رفع خستگی نیست؛ بلکه فعالیت های پویاتری نظیر گردش در طبیعت و باغبانی نیز می تواند حیات بخش
باشد. بازدید از موزه نیز می تواند نقش مشابهی ایفا کند؛ البته تا وقتی که موزه ها چهار عمل مهم در تجربیات نیروبخش را به کار برند:
1. دوری از محیط؛ رفتن به محیطی متفاوت با محیط همیشگی؛
2. گستردگی؛ روشی برای برانگیختن فرد به دور از چارچوب های زمانی و مکانی، یعنی محیطی که فرد بتواند وارد آن شده، و وقت خود را در آن جا سپری نماید.
3. جذابیت؛ کیفیت و شرایط محیط باید در نظر فرد ذاتا جذاب و گیرا باشد.
4. سازگاری؛ میزان تطبیق محیط با آن چه مورد نظر بازدید کننده است؛ به عبارتی آن چه بازدید کننده مطالبه می کند (به نقل از کاپلان 1993، ص 727((1) کاپلان و برخی دیگر، تحقیقات مکتوب درباره ی گروه های بازدید کننده و نتایج به دست آمده از پرسش نامه های توزیع شده در موزه ی هنر در تحقیقات خصوصی گتی(2) در سال 1991 را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده اند و به این نتیجه رسیده اند که توضیحات بازدید کنندگان درباره ی تجربه شان در موزه ها گواه این نظریه است که بازدید از موزه تجربه ای نشاط آور و نیروبخش است.
1) Kaplan.
2) Getty.
