یکی از رایج ترین مشکلات اغلب کودکان دانش آموز، عدم توجه و تمرکز بر فعالیت های درسی و کلاسی خود است. بی توجهی آنها می تواند به صورت توجه مختصر به درس و تکلیف، تغییر از موضوعی به موضوع دیگر، حواس پرتی، حساسیت بیش از اندازه به محرک های محیطی، و تمرکز بسیار کوتاه مدت باشد. این رفتارهای آنها ناشی از عدم توانایی شان در درک تفاوت بین مطالب مهم و مربوط به درس و مطالب غیر مهم و نامربوط به درس است. به همین دلیل، هر موضوع و مطلبی می تواند به راحتی موجب حواس پرتی و عدم تمرکز آنها بر درس شود. برای مثال، اگر هنگامی که آموزگار در حال درس دادن است، صدایی بیرون از کلاس بشنوند، حواس شان پرت می شود. حتی ممکن است کودک بی توجه و حواس پرت برای برداشتن لیوانی به آشپزخانه برود، اما در آنجا به کار دیگری مشغول شود.
به طور کلی، مهم ترین عواملی که موجب عدم توجه و تمرکز کودک بر
درس می شوند، عبارتند از (بندر، 2007(:
عوامل درونی مزاحم، اعم از عوامل جسمی، یا روانی.
نبودن علاقه و انگیزه ی کافی.
جالب نبودن محرک.
وجود موانع و عوامل خارجی بازدارنده ی توجه.
تمرین ناکافی و عدم پرورش استعداد.
