در یکی دو فصل گذشته متذکر شدیم که برای پدر پس از مرگ همسر ضروری است هر چه زودتر تن به ازدواج مجدد دهد، به ویژه در آنگاه که فرزند یا فرزندانی هم داشته و مخصوصا که آنان خردسال هم باشند. در چنان صورت بر او لازم می شود که نخست این خیمه فروافتاده را به نحوی سرپا کند و کانون خانواده را از نو احیا نماید.
کودک خردسال باید کسی داشته باشد که وقتی دچار غصه های خرد کننده بود او را در آغوش گیرد و با مهرورزی های خود او را تسلیت دهد. معمولا در روزهای اول جدائی بستگان نزدیک و آنها که با کودک انسی بیشتر دارند چنین وظیفه ای را برعهده می گیرند ولی معمولا به هنگامی که هیجانات فرونشست و مسأله مرگ و تحمل آن امری عادی شد هر کس به سراغ کار خود میرود و کودک را تنها می گذارد.
بدین خاطر است که گفته ایم پدر باید در امر ازدواج و انتخاب جانشین
تسریع نماید. این امر برای کودکانی که شدیدا به مادر وابسته و به او مأنوس بوده اند ضرورتر است و کودک فردی تسلی بخش را در کنار خود به طور مداوم لازم دارد.
