ممکن است شما از رفتار فرزندتان خسته شوید و بجان آئید و موضع سختی در برابر او اتخاذ کنید. ممکن است همسر شما فردی خشن بیحوصله و سختگیر باشد. و یا وظیفه خود بداند که برای حفظ این کودکی که خیر و صلاح خود را نمی شناسد اقدامات مؤثری داشته باشد و بدین خاطر بر کودک فشار وارد آورد و امر سازندگی و تربیت او را مسأله ای کاملا جدی به حساب آورد.
این نیت و مقصد بد نیست ولی راهی درست و استوار برای سازندگی او و مسیر راه آوردنش نخواهد بود. کودک که دق دلی از این زندگی و نابسامانی های خود دارد و حتی آن را بیان نمی کند با دیدن این اوضاع در عزم و اندیشه خود راسختر خواهد شد تصورش این می شود که ناپدری و مادرش دست به دست هم داده و می خواهند دمار از روزگارش برآورند بدین خاطر موضع خود را سخت تر و وضع خود را از بد بدتر خواهد کرد.
اصلا زندگی با ناپدری برای او یک مصیبت است به ویژه در آنگاه که فشار و سختگیری هم با آن همراه گردد مصیبت را دو چندان خواهد یافت. فردی خواهد شد جدا کج خلق، پرخاشگر، خشمگین، دارای احساس نگونبختی، منزوی، مردم گریز، زمانی هم مبتلای به نوروز و دیگر اختلالات عصبی. مسأله فرار از خانواده و تن دادن به ولگردی برای چنین کودکان امری است که زیاد به چشم می خورد.
