طفلی که با ناپدری زندگی می کند با مشکلات بسیاری مواجه است که تنها عنایت مادرانه می تواند از میزان مشکل او بکاهد و جلوی صدمه روانی و نابسامانی او را بگیرد. از مهمترین مشکلات مشکل انطباق است، انطباق با محیط جدید و با فردی جدید که برای خود در خانه حق آب و گل قائل است در کار کودک هم دخالت می کند.
برای کودک مشکل است که شخص غریبه ای را در جای پدر و در کنار خود ببیند. برخی از کودکان که با زمینه سازی های قبلی مادران آشنا نبوده و با فردی جدید تدریجا مأنوس شده اند از دیدن ناگهانی مردی در خانه خود دچار شوکه
می شوند و جدا خود را می بازند. اینان نمی خواهند کسی جای پدرشان را پر کند مگر آنگاه که خردسال و یا با زمینه سازی های قبلی باشد.
دشواری دیگر انطباق خود با شیوه ای انضباط این فرد جدید است. او با پدر خود سازگاری داشت اگر چه ممکن بود وضع اخلاقی وی نابهنجارتر از وضع اخلاقی ناپدری بوده باشد. ولی بالاخره با او انس و آشنائی داشته و تدریجا با او خو گرفته بود اینک برای اینکه با این فرد خو بگیرد فرصت و زمان بسیار لازم است.
اگر ناپدری فردی سختگیر و از نظر انضباطی اندکی جدی تر از پدر باشد این خود دشواری غیرقابل تحمل دیگری است که احساس رنج او را دو چندان و اعتقادش به غریبه بودن این فرد و عدم رغبت به پذیرش او را دو چندان می کند. و نیز عدم انس با این خانه و ساختمان که برای کودک جدید است و در هر جدیدی یک عدم انس است خود مسأله ای دیگر برای کودک می شود. این مسائل و دیگر مسائلی از این قبیل که نام برده ایم زمینه را برای مقاومت، ایجاد درگیری و در صورت عدم توان مقاومت برای لجبازی و ناراحتی کودک فراهم می سازد. او سعی می کند از راه یکدندگی و لجبازی، نافرمانی از اطاعت آنها، در مواردی هم گریه، فریاد و ناله خود را تسکین ببخشد. در کل موجودی می شود نامیزان و نامتعادل که اگر مادر، یعنی آن چهره محبوب و مأنوس بدادش نرسد روزگار او تیره تر خواهد شد.
