این ضروری است که والدین در امر تربیت فرزندان اعمال نفوذ و قدرت کنند، آنها را به اجرای ضوابط و مقررات وادارند. آزادی او را تحت کنترل درآورده و مشروط و مقید سازند. این اعمال نفوذ و رهبری می تواند آشکار باشد یا پنهان، مستقیم باشد یا غیرمستقیم و در همه حال ضروری است.
اعمال نفوذ والدین در کودکان برای سازندگی و حسن تربیت کودک امری مهم و ضروری است. با همه انعطاف پذیری ها و نرمش هائی که درباره ی کودکان معمول می شود والدین را لازم است بایستند و سیاست تربیتی خود را اعمال نمایند. این ایستادگی و اعمال قدرت برخلاف تصور برخی از مربیان که قائلند رابطه بین آنها و فرزندان را فانی می سازند می تواند دوستی و اعتمادشان را به سوی خود جلب نماید.
والدین برای اینکه در امر رشد فرزندان موفق باشند چاره ای ندارند جز آنکه درباره حیات آینده شان بیندیشند و برای آن، امروزشان را تحت ضابطه درآورند. موضعی اندیشیده در زندگی اتخاذ کرده و آن را تعقیب نمایند. در غیر این صورت
آنان در امر تربیت سلب مسئولیت کرده و خانواده شان خانواده ای نابسامان است.
