مدیریت و رهبری والدین افراد خانواده و فرزندان را امری است که هم
بحساب حق کودک می آید و هم وظیفه و مسئولیت والدین. این امر بدان خاطر است که آنان پدیدآورندگان خانواده و نسلند و از همه اعضای خانواده در این راه مجرب ترند.
رهبری جدی و استوار والدین، مخصوصا پدران، که خطوط کلی تربیت خانوادگی را تهیه می کنند اصلی است که هرگز نمی توان و نباید آن را فراموش کرد زیرا سعادت فرزندان در گرو آن است و هم سعادت اعضای جامعه به آن مربوط می شود.
افرادی که در دوران تربیت از والدین خود رهبری و نظارت ندیده اند و رفتارشان بدون کنترل و خودرو بوده است، و هم کودکانی که بر اثر محرومیت از نظارت و کنترل والدین جنبه کف نفس و خود نگهداری را تمرین نکرده اند افرادی بوده اند بی ضابطه و بی حساب، دچار عوارض گوناگون و در زندگی بعدی ناموفق. حتی در مواردی براساس خواسته ها و اهوای خویش سر از شرارت و فساد درآورده اند و بی بند و باری پیشه کرده اند.
