نکته قابل تأسف این است آنها که توان و حال و لیاقت کافی برای تربیت فرزند را دارند خود را به امور بسیاری سرگرم کرده و بداشتن یکی دو فرزند آنهم بصورت یادگار عمر بسنده کرده اند و آن دیگران که چنین توان و لیاقتی را ندارند به تولید و تکثیر پرداخته و موجبات نگرانی خود، گرفتاری کودکان و مزاحمت جامعه را فراهم می آورند و این امری است که در دنیا سابقه دارد و مسأله ای نگران کننده است.
ما منکر آن نیستیم که مردان بزرگ و خانواده های شریف هم در مواردی صاحب فرزندانی متعددند ولی اغلب خانواده های پرجمعیت را طبقه فقیر جامعه تشکیل می دهد که کم درآمدند، توان وقت گذاری لازم را برای تربیت فرزند ندارند، حتی محیط مسکونی مناسبی را برای فرزندان نمی توانند تأمین کنند و فرزندان شان در خانواده شاهد بی نظمی ها، بی بند و باری ها و سوء معاشرتند و معلوم نیست فرجام کارشان چه خواهد شد. به نظر ما چنین خانواده ای که در خور عنوان نابسامانی است.
