بستر کودکان را باید جدا کرد بگونه ای که در سنین تمیز دو برادر، دو خواهر، برادر و خواهر حق ندارند در بستر یکدیگر و با هم باشند مگرآنکه فاصله ای فیمابین آنان باشد. این امر در رابطه با پدران و مادران هم مورد توصیه و تأکید است. اسلام اجازه نمی دهد که حتی پدری با دختر یا پسر ممیزش در یک بستر بخوابد مگر آنکه از روی اضطرار و حائلی فیمابین باشد و به همین ترتیب مادر.
این نکته را همگان می دانند ولی برای افزایش هشیاری ذکر می شود که حتی کودکان خردسال در صورتی که در بستر پدر یا مادر می خوابند بگونه ای باید باشد که اصطکاک پوستی و لمسی برای آنان نباشد. این توصیه ها نه بدان خاطر است که بخواهیم بگوئیم پدران و مادران را خدای نخواسته قصدی ناروا و یا نیتی نادرست است بلکه سعی بر عادت دادن افراد به نظامی از زندگی است که در آن عارضه ای برای افراد نزاید، خفته ای بیجهت بیدار نشود و اندیشه سوئی در این رابطه جای پا پیدا نکند.
از نظر ما آزادی ها و بی پروائی ها و گاهی عدم مراقبت ها درباره مسائل جزئی حیات خود از عوامل می شود و زمینه برای بسیاری از ناروائیها و لغزشها فراهم می شود. اندیشه های ناروا همه گاه در شرایط مساعد خود پرورش می یابند و محقق می شوند، به هنگامی که شرایط موجود نباشند عارضه ها فانی و نابودند.
