زمان مطالعه: < 1 دقیقه
کودکانی که از محبت افراطی برخوردارند به هنگامی هم که بزرگ می شوند باز کودک به حساب می آیند. زیرا با مختصر صدمه ای می رنجند و با اندک رنجی خود را می بازند. خودمدارند و خودخواه، همگان را در خدمت خود می طلبند و اگر چنان زمینه ای برای شان مهیا نشود می رنجند.
اینان نازپرورده می شوند و لوس، حسادت دمار از روزگارشان برمی آورد. کارشان در خودخواهی و تکروی به جائی می رسد که حتی گاهی والدین شان ناگزیر می شوند آنها را طرد کرده و یا تنبیه نمایند. هرگز عادت نکرده اند که عواطف خود را بپرورانند و به دیگران مهر بورزند. و این امری است که لااقل برای حیات آینده شان ضایعه آفرین است. وابستگی شان به والدین قوی است و اگر روزی از مهر و حمایت شان محروم شوند قادر به سرپا ایستادن خود نیستند.
