در این زمینه بی مورد نیست از ارزش محبت مادرانه سخن گوئیم گو اینکه محبت پدران هم برای آنان سرنوشت ساز است طفل بیش از هر کس نیاز دارد که از محبت بی پیرایه مادر استفاده کند و تمام هم و مراقبت او را در راه خود مبذول ببینید. اتکای کودک به مادر نفس او را سرشار می کند و سراسر وجود او را سیراب می سازد. دست مادر غیر از دست هزاران فردی است که به سوی کودک دراز می شود و او را به سوی خود می کشاند.
هم چنین کودک از مادر بیشتر توقع دارد تا از پدر، برای تأمین نیازهایش به سوی او بیشتر می رود تا به سوی دیگران. و نیز محرومیت از محبت مادری برای کودک دردناکتر از محرومیت در همین زمینه از پدر است. این امر بدان خاطر است که طفل مدتها در رحم او بوده و با زیر و بم حیات و ویژگی های محیطی و خونی او انس گرفته است و این امر مخصوصا در سه سال اول برای کودک حیاتی است. کودکانی که از نوازش مادرانه محروم بوده اند در حیات آینده چون چوبی خشک و بی عاطفه بوده و درهای زندانها به روی شان گشاده بود. ولگردی، فرار، حیات دلقکی برای آنان مطرح بوده و خود و دیگران را گرفتار کرده بودند.
