چنین کودکان در جنبه روانی هم وضع خوب و متعادلی ندارند. جنبه هائی چون اختلالات روانی و حتی ابتلاآت روانی آنان را رنج می دهد. دچار افسردگی و تزلزل روانی هستند. سیری قهقرائی در پیش گرفته و دوست دارند به دوران کودکی خود برگردند، حتی اگر پنجساله اند می خواهند به دوران دو سه سالگی خود برگشت کنند.
در سنین بعدی و حتی در جوانی ممکن است میل به خودکشی در آنان تقویت شود و به بهانه ای پوچ بدان امر اقدام کنند. در برخی از آنان حالت بی تفاوتی ناشی از دوران رنجوری (پسیکوپاتی) بچشم می خورد طوری که کمترین احساسی در رابطه با آنچه که برای شان پدید می آید ندارند. در نزد آنان شادی و غم، محبت و خشم یکسان می شود. از این بابت وضعی شبیه وضع معتادان پیدا می کنند که غیرقابل درمان بنظر می رسد.
برخی از روانپزشکان بر این عقیده اند که کمبود محبت در دوران کودکی سبب عقده روانی در او شده و در دوران بلوغ به صورت های مختلف در آنان متجلی می گردد. ابتلای به بیماری روانی مثل اسکیزوفرنی و یا هیستری خود نموداری از
این حالت است.
