در زمینه زیستی جسمانی

بررسیهای روانپزشکان نشان داده است کودکانی که از نظر محبت دچار کمبود و نارسائی هستند به عوارضی مبتلا می شوند که از جمله آن بی اشتهائی است و این امر آنچنان است که گوئی اصلا میل به غذا ندارند.

بی خوابی عارضه دیگری برای این کودکان است آنچنان که دچار اضطراب و دلواپسی هستند و نمی توانند بخواب روند. فریاد در خواب برای چنین کودکان زیاد دیده می شود. شب ادراری جلوه دیگری از این نابسامانی برای آنهاست البته روز ادراری هم دارند ولی آن خود جلوه ای از انتقام گیری هاست.

کودکانی که در محبت نارسائی و کمبود دارند افرادی می شوند بی حرکت، بی حالت، فعالیت آنان در حال توقف و رکود است در گوشه ای می نشیند و یا دراز می کشند و یا کز می کنند، دوست ندارند با دیگران به جست و خیز بپردازند و بگویند و بخندند. چهره شان آن برق و شفافیت و زیبائی را ندارد.