مسأله قابل ذکر در تربیت این است که در مواردی با مسأله کمبود محبت و نارسائی آن در محیط خانه و توسط والدین مواجهند. جلوه آن طرد کودکان، عدم پذیرش آنان، عدم توجه به سخنان و دعاوی آنها، عدم مراقبت از آنان به موقع گرفتاری و بیماری و درد و مصیبت است که گاهی ممکن است ناآگاهانه باشد.
درباره علل و عوامل این کمبودها می توان مسائلی را مطرح کرد که از جمله آن ترس از نازپروردگی کودک، عدم مقبولیت رفتاری، ناخواسته بودن، عدم قبول جنسیت آن توسط والدین است. تحقیرها، مقایسه ها، ریشخندها اغلب در همین رابطه است. و برخلاف تصوری که برخی از پدران و مادران دارند کودک آن را نیکو درک و احساس می کند. از آن نگران و ناراحت است اگر چه آن را به روی تان نیاورد و یا از آن سخنی نگوید. امتناع از غذا، اعلام بی اشتهائی، شب ادراری کودکان، شست مکیدن و ناخن جویدن کودکان موضع غیرمستقیمی است به اینگونه شیوه هائی که والدین اتخاذ می کنند و عدم توان تصمیم گیری و اعلام رأی، پژمردگی و افسردگی کودکان در این رابطه پاسخ دیگری به چنان وضع و شیوه است.
