محبت ضروری حیات و رشد کودک است. از عوامل مؤثری است که در بهبود شیوه زندگی، و سلامت روانی کودک نقش داشته و قادر است بسیاری از نابسامانیها را از بین ببرد. والدین با عشق و محبت و با گرمی و نشاط خود شخصیت سالمی را برای کودک می سازند و در تأمین ارزشهای اساسی حیات برای او نقش فوق العاده ای ایفا میکنند.
محبت سبب نزدیکی کودک با والدین است در یکدلی و حمایت آنها نقش فوق العاده ای ایفا می کند. آنها از طریق دوستی با کودک در دل او نفوذ می کنند و زمینه را برای رشد همه جانبه ابعاد وجود او فراهم می آورند. در پایه ریزی شخصیت و سازندگی عاطفی او هیچ چیز به اندازه محبت نقش ندارد.
پیدایش محبت به دیگران بر اثر تمرین محبتی است که در محیط خانواده حاصل می شود، رشد عواطف عالی و انسانی در آدمی بر اثر میزان محبتی است که او در محیط خانه از والدین خود می بیند. رشد عاطفی و عقلانی کودک در گرو محبت والدین است، افزایش انس که کلید رشد است و موفقیت در سایه آن حاصل می شود.
محبت والدین کودکان را با نشاط و شاداب بار می آورد، آنها را به زندگی امیدوار می سازد، روح تعاون و همکاری را در آنان زنده می کند. به او درس فداکاری و ایثار می دهد و. . . در اهمیت نقش محبت باید گفت اگر پدران و مادران با تمام وجود به کودک مهر بورزند باز احتمال لغزش و سقوط آنها وجود دارد و ضایعه چقدر سنگین خواهد شد زمانی که دریابند کودک دچار بی مهری هاست.
