در همه جای جهان مردان و زنانی داریم که از راههای ناشرافتمندانه و انحراف آلود به زندگی، و بهتر بگوئیم به دوای زندگی سرگرمند. پدران و مادرانی داریم که دزدند، جانی اند، معتادند، دچار آلودگی های غریزی اند، خود فساد می کنند و حتی برخی از آنان فرزندان خود را به فساد می کشانند، ما از این خانواده چه انتظاری می توانیم داشته باشیم. آیا منتظریم که آنان فرزندانی چون گل و عطر و میوه به جامعه تحویل دهند؟ آیا انتظار داریم که آنان زمینه های سالم و استواری برای کودکان پدید آورند و فرزندانی درست و ارزنده بپرورانند؟
آری، اگر محیط تربیت محیطی ناسالم و جنائی باشد، اگر در خانواده ای رفتاری ضد اجتماعی وجود داشته باشد انتظار داشتن نسلی سالم و پرورده انتظاری بیهوده است، تحقیقات پژوهشگران ایتالیائی نشان داده است افرادی که از والدین فاسد و آلوده بار آمده اند سر از فساد درآورده اند. اصولا هر طفلی آئینه محیط خانوادگی خویش است. اگر الگوی آنها افرادی سالم باشند کودک هم آنچنان است و اگر فاسد باشند طفل بر همان اساس پرورده خواهد شد. داستان فساد و معصیت والدین، تقلب و دروغ آنان، امری نیست که بسادگی قابل گذشت باشد.
