برخی از فلاسفه و صاحبنظران، حتی از روزگارانی بس قدیم، و از حدود سی قرن قبل نظراتی ارائه داده اند مبتنی بر حذف خانواده و تربیت فرزند در یک مجموعه و یا مؤسسه ای شبانروزی و رسمی. این طرز فکر در گذشته و حتی در قرن
ما هم در برخی از جوامع جامه عمل پوشید و در محدوده های کوچک یا وسیع اقداماتی در این رابطه به عمل آمد.
حاصل چنان تربیتی بعدها مورد ارزشیابی قرار گرفت گو اینکه در همان روزگاران نیز این امر توسط برخی از صاحبنظران چون ارسطو مورد انتقاد قرار گرفته است. دنیای امروز به این نتیجه رسید تلاشهائی که برای حذف خانواده در سطحی بین المللی صورت گرفت در کل، برای بشریت عارضه آفرین بود، اختلالات و نابسامانیهائی برای حیات فردی و اجتماعی پدید آورده است. امروزه سعی بر این است خانواده ها تقویت شده و از دوام و ثبات بیشتری برخوردار گردند زیرا معتقدند طفل در محیط خانواده موفق می شود به ملکات و سجایای اخلاقی دست یابد و خانواده جلوی این عقده های مزاحم را می گیرد.
