امر تربیت امر سرنوشت انسانهاست، مسأله ای است که در درازمدت نتایج مطلوب و یا نامطلوبی از خود بروز می دهد بدون اینکه در امروز بوجهی کامل و ملموس آن نتایج قابل پیش بینی باشند براین اساس ما نمی توانیم روش ناشناخته ای
را در پیش گیریم و به انتظار سعادت ناشناخته و غیر قطعی گام برداریم با توجه به این امر که عمر آدمی تکرار نمی شود.
ضرورت ایجاب می کند نظام تربیتی خود را براساس مکتبی قرار دهیم که پدیدآورنده ی آن دور از لغزش و اشتباه است و آن نظام تربیتی الهی و بر اساس اعتقاد ما نظام تربیتی اسلام است. اسلام نظامی است جامع و همه جانبه که درباره تمام مسائل مربوط به حیات انسان رأی و نظر دارد از جمله در زمینه تربیت.
نظام تربیتی اسلام بر مبنای فطرت است و در آن هدایت کامل فرزندان وجهه همت بوده و والدین موظف شده اند براساس تعالیم مکتب آنچه را که طفل در قوه دارد به فعلیت برسانند بدون اینکه هیچگونه موجبی برای آلودگی و رذالت او فراهم آید. روشی را که آنان تعقیب می کند همان روش انبیاست که از فلسفه تشریع احکام و بعثت انبیاء نشأت میگیرد.
در این نظام تنها به تشکیل فکر یا ساختن روان توجه نمی شود که انسان با تمام ابعاد وجودی مطرح و موردنظر است و والدین براساس وظیفه اسلامی تکلیف دارند بدانند که فرزندان خود را چگونه بار آورند تا انسانیت و شرافت اخلاقی شان پایدار مانده و به تبهکاری و لذت جوئی و اصالت لذت سوق پیدا نکنند.
