بى رودربایستى‏

در پاره‏اى اوقات، صداقت کامل جایز نیست. در مورد بعضى مسائل مهم‏تر این است که پرسش‏هاى کودکان با توجه به سن و میزان درک آنان پاسخ داده شود. بیشتر ما در مورد قدرت فهم و تشخیص کودکمان دچار

اشتباه مى‏شویم. البته همیشه در کلاس‏هاى زندگى خانوادگى من پدر و مادرى پیدا مى‏شوند که در پاسخ نخستین پرسش کودک در مورد مسائل حساسى مانند اینکه بچه‏ها از کجا مى‏آیند، به شرح علمى و تفصیل جزییات مى‏پردازند و با این کار کودک خود را دچار حیرت و سرگشتگى مى‏سازند. مسائل جنسى و مرگ از مشکل‏ترین مسائلى هستند که مى‏توان درباره‏ى آنها با کودکان سخن گفت. بیشتر ما، هنگام حرف زدن درباره‏ى این مسائل، حتى با بزرگ‏ترها، دچار زحمت مى‏شویم. توضیح این مسائل براى کودکان بسیار مشکل‏تر و لازم است ما توانایى کودک را براى فهم مطالب مطرح شده و تأثیرى که بر وى خواهد داشت، کاملا مورد توجه قرار دهیم. دادن اطلاعات زیاد در مورد مسائل جنسى در سنین خیلى پایین ممکن است بارى سنگین بر دوش آنان بگذارد، یا گیج و پریشانشان سازد. معنى و مفهوم مرگ نیز مى‏تواند آنان را بترساند و احساسى کلى را که در مورد امنیت دارند، مختل سازد.

باید به خاطر داشته باشیم کودکان ما، به طور کلى، بیش از آنچه ما تصور مى‏کنیم درباره‏ى این مسائل مى‏شنوند، مى‏بینند و مى‏دانند، اگر چه اطلاعاتى که به دست مى‏آورند و فرضیه‏هایى که مى‏سازند ممکن است بسیار نادرست باشد. هنگامى که درباره‏ى این مسائل سخن پیش مى‏آید، بهترین راه براى آغاز این است که از آنان بپرسیم چه چیزهایى مى‏دانند. از این راه مى‏توانیم از جایى شروع کنیم که آنان مى‏دانند و اشتباه‏هاى

بزرگشان را تصحیح کنیم و سپس، بدون خجالت، آنچه را مناسب سن آنان است، با ایشان در میان بگذاریم. گاهى اوقات، براى شرح این مسائل، مى‏توان از کتاب‏هاى مصور یا دیگر منابعى که براى این موارد طراحى شده‏اند، کمک گرفت.

هنگام گفت و گو با کودکان، وقتى ما قدرت فهم و درک آنان را دست کم مى‏گیریم و حقیقت را کتمان مى‏کنیم، کودکان تناقض میان آنچه را از قبل مى‏دانند و آنچه را ما مى‏گوییم متوجه مى‏شوند. این امر مى‏تواند افزون بر سردرگمى بچه‏ها، موجب شود آنان احساس گناه کنند یا اعتماد به نفس خود را از دست بدهند. آنان که تمایل دارند حرف ما را باور کنند، با مشاهده‏ى این تناقض فرض مى‏کنند که خود مرتکب اشتباه شده و افکار زشت و نادرستى داشته‏اند. ما نمى‏خواهیم فرزندانمان را در شرایطى قرار دهیم که پس از پى بردن به حقیقت بفهمند ما بوده‏ایم که به آنان اطلاعات نادرست داده یا آنان را بد راهنمایى کرده‏ایم.

یکى از مهم‏ترین مشغله‏هاى فکرى نوجوانان، پیگیرى حقیقت همراه با جست و جوى هویتى مستقل از پدر و مادر و خانواده است. جریان شناخت بدن و مسائل بلوغ و شکل گیرى احساس استقلال و فردیت فرایندى مهم و دشوار است؛ درست به اهمیت و دشوارى تلاشى که آنان در زمانى که بسیار کوچک بوده‏اند براى گرفتن اشیا یا نگاه داشتن آنها به کار برده‏اند. نوجوانان نیز، براى دستیابى به چیزى نظرى، تسلط یافتن بر

معناى توصیف ناپذیر وجود خود و دیگران، تعیین اصولى که در زندگى از آنها پیروى خواهند کرد، و تلاش براى استوار ساختن همه‏ى اینها در دنیاى واقعى دست دراز مى‏کنند.

اندام بالغ شده‏ى کودکان، افکار و احساسات آنان را به شدت به خود مشغول مى‏کند و، متأسفانه، در صورتى که نتوانند پرسش‏هاى خود را به راحتى براى ما مطرح سازند، احتمالا پاسخ پرسش‏هاى خود را از دیگر کودکان خواهند خواست و این پاسخها ممکن است آنان را بیشتر دچار پریشانى سازد. در این دوران سخت، آنان نمى‏توانند مانند زمان کودکى در آغوش ما آرامش یابند؛ ولى این بدان معنا نیست که دیگر به ما نیاز ندارند، بلکه بدون توجه به فاصله‏اى که با ما پیدا کرده‏اند، یا با وجود همه‏ى بدخلقى‏هاى آنان در برابر نزدیک شدن ما به ایشان، مطمئن باشید بیشتر از همیشه به ما نیاز دارند. در طى این سال‏هاى حیاتى، روابط پدر و مادر و فرزندان به آزمایش گذاشته مى‏شود و لازم است شکلى تازه از روابط و صمیمیت برقرار گردد. نوجوانان ما مى‏خواهند خود را به ما نزدیک حس کنند و بدانند ما با آنان هستیم. آنان مى‏خواهند مطمئن شوند که مى‏توانند هر وقت خواستند به سراغ ما بیایند، احساس خود را بازگو کنند و از همدلى و همکارى ما براى کشف گزینه‏هاى لازم و دیدى وسیع‏تر برخوردار شوند. آنها باید بدانند ما، تا آنجا که بتوانیم، به پرسشهایشان درباره‏ى مسائل جنسى، رشد اندام‏ها و احساسات و تمایلات آنان پاسخ

کامل و دقیق خواهیم داد. بهترین راه براى جلب اعتماد نوجوانان در این سال‏هاى سخت، «صداقت و راستگویى» است. پس، تا آنجا که ممکن است باید بدون احساس خجالت و رودربایستى اطلاعاتى را که فرزندان شما براى زندگى و ایفاى نقش خود به آن نیاز دارند، در اختیارشان قرار دهید و همان طور که روز پیش از رفتن به کودکستان یا دبستان آنان را آماده مى‏کردید، لازم است براى رویارویى با مسائل مهم و حیاتى بلوغ نیز به آنان یارى رسانید.

دنیاى امروز، دنیایى پیچیده و خطرناک است و نوجوانان امکان دارد به راحتى در معرض آلوده شدن به مواد مخدر با مشروب‏هاى الکلى قرار گیرند یا، در صورت نداشتن آگاهى‏هاى لازم، گرفتارى‏هاى بزرگ دیگرى، مانند بیمارى ایدز، زندگى‏شان را در معرض خطر قرار دهد. به یاد آوردن آنچه پدر و مادر ما در دوران نوجوانى به ما گفته، یا آنچه نگفته‏اند، ارزیابى میزان صداقت و راستگویى آنان و نیازهایى که داشته‏ایم، ولى آنان برآورده نکرده‏اند و چگونگى تأثیرى که رفتار آنان در زندگى ما داشته است، اشتباه‏هایى که آنان در مورد ما داشته‏اند، اطلاعاتى که ما از کودکان همسن خود به دست مى‏آورده‏ایم و ارزیابى آنها، همه مى‏توانند براى ایجاد رابطه‏ى صحیح با فرزندانمان، آگاهى‏هاى مهمى در اختیار ما قرار دهند. دادن پاسخ‏هاى درست و صادقانه در برابر پرسش‏هاى کودکان بهترین کارى است که مى‏توانید انجام دهید. چنانچه پاسخى را نمى‏دانید،

بکوشید با مراجعه به کتاب‏ها، بروشورها یا مقالات، آن را پیدا کنید. البته، مهم‏ترین چیزى که شما مى‏توانید به نوجوانان خود بدهید صمیمیت، تفاهم و رابطه‏اى گرم و محبت آمیز است، و اینکه بدانند شما همیشه در کنارشان هستید.