اهمیت صداقت

تحسین کردن کودکان از اهمیت برخوردار است؛ ولى از آن مهم‏تر این است که ما در تحسین کردنمان صادق باشیم. روشى که پدر و مادر از خط

کنار میدان ورزشکاران زمین بازى را تشویق مى‏کنند اغلب نکته‏هاى زیادى را درباره‏ى ویژگى‏هایى که به آن اهمیت مى‏دهند، آشکار مى‏سازد. بعضى از پدر و مادرها با رفتار خود نشان مى‏دهند که پیروزى همه چیز است.

رابى، نه ساله، در تیم کوچکى بازى مى‏کند. او ورزشکار بزرگى نیست؛ اما از بازى کردن لذت مى‏برد و همزمان با آن بعضى از مهارت‏هاى مهم جسمانى و همچنین اجتماعى را مى‏آموزد. بیشتر اوقات او خیلى خوب و با جدیت تلاش مى‏کند. با این حال، یک روز هنگام بازى با تیم مقابل، به نظر مى‏رسد دل به کار نمى‏دهد. مادر رابى در کنار میدان ایستاده است و براى پیروزى تیم او از ته دل فریاد مى‏کشد. فریاد تشویق او به ویژه وقتى توپ به رابى مى‏رسد، یا او باید چوبدستى را بگیرد، خیلى بالا مى‏رود. ولى به نظر مى‏رسد هر چه مادر بیشتر فریاد مى‏کشد، رابى بیشتر سستى و دودلى نشان مى‏دهد.

پس از پایان بازى که تیم رابى بازنده شده است، مادر مى‏گوید: «اشکالى نداره، تو مى‏دونى که تلاش خودتو کردى.» ولى با رفتارى که مادر هنگام بازى نشان داد و از لحن صدایش، رابى مى‏فهمد او به حرفى که مى‏زند معتقد نیست.«

همیشه هستند اوقاتى که ما از فرزندانمان ناامید مى‏شویم و هیچ دلیلى هم ندارد سعى کنیم احساس خود را پنهان سازیم. با این همه،

آنچه بیشتر از هر چیز اهمیت دارد این است که بچه‏ها در مورد تلاش خود چه احساسى دارند. وقتى کارها خوب پیش نمى‏رود و بچه‏ها نیز آن را مى‏دانند، ما نباید ناامیدى خود را سخت بگیریم. آنچه رابى نیاز دارد این است که مادر محکم وى را در آغوش بگیرد و مطمئنش سازد که طرف اوست؛ حال مهم نیست کدام تیم پیروز شده است. ما باید به خاطر داشته باشیم آنچه اهمیت دارد این است که کودکان ما قوانین ورزشکار خوب شدن، کارکردن با یکدیگر در قالب یک گروه، انجام دادن بیشترین تلاش و لذت بردن از بازى و همراهى را بیاموزند. روى هم رفته، باید بدانیم آرزوهاى ما نیست که براى زندگى فرزندانمان تصمیم مى‏گیرد، بلکه هدفها و رؤیاهاى آنان است. وقتى احساسات و رفتار ما، تا آنجا که ممکن است، با هم یکى باشند، ما الگوى بهترى براى کودکانمان فراهم خواهیم ساخت. و این البته موضوعى بسیار پیچیده است. از سویى مى‏خواهیم کودکان ما هر چه دلشان مى‏خواهد بگویند و به آنچه مى‏گویند به راستى ایمان داشته باشند – دست کم بیشتر اوقات. از سوى دیگر مى‏خواهیم آنان از این امر که چه وقتى صداقت کامل مورد نظر است و چه وقتى بهتر است بعضى چیزها گفته نشود، درک بهترى پیدا کنند. ما نمى‏خواهیم کودکان ما آدم‏هاى دورو و حقه بازى باشند؛ ولى مى‏خواهیم مؤدب باشند و ملاحظه‏ى احساسات دیگران را بکنند. و در حالى که مهم است رفتارهاى خوب و قواعد خوشامدگویى و سپاسگزارى‏

را به آنان آموزش دهیم، مایلیم کارى مهم‏تر را نیز به انجام رسانیم. ما مى‏خواهیم آنان ملاحظه کارى و سخاوتمندى دیگران را به شکلى واقعى تحسین کنند. این کار ساده‏اى نیست؛ اما یکى از بهترین راه‏هایى که مى‏توانیم به وسیله‏ى آن از عهده‏ى این کار برآییم عبارت است از فراهم ساختن یک الگوى رفتارى که میان مهربانى و صداقت، درستکارى و مردم دارى تعادل برقرار مى‏سازد و به آنان نشان مى‏دهد چگونه از عهده‏ى این رفتارهاى متقابل اجتماعى مهم و حساس برآیند.