ازدواج و همسر دارى و توجه به امور فرزندان علاوه بر آثار مثبت دنیائى، ثمرات عجیب معنوى براى انسان دارد.
کار و کوشش مادى در جهت تأمین زن و فرزند، و در فرهنگ پاک اسلام عبادتى بزرگ و مساوى با جهاد در راه خدا شمرده شده، تا جائى که از معصوم روایت شده:
و الکاد على عیاله من حل کالمجاهد فى سبیل الله(1)
آنکه براى تأمین خانوادهاش زحمت مىکشد، تا از حلال خدا نفقه آنان را فراهم کند، مانند مجاهد در راه خداست.
از آنجا که رعایت حق زن و فرزند، و توجه به امور معنوى آنان و رعایت حق
شوهر از جانب زن، و حق فرزند از طرف مادر کارى دشوار و سنگین است، و در حقیقت اجراى دستور حضرت حق است، همانند کوشش براى تأمین امور مادى آنان عبادت، و موجب اجرا و ثواب اخروى است.
پرورش نسل صالح، و تحویل دادن فرزندان شایسته و نیکوکار، امرى مهم و باعث جلب رضایت حضرت حق است.
خانه و اهل خانه را از فساد و افساد دور داشتن، و فراهم کردن زمینه رشد و تربیت و تکامل زن و فرزند از اهم امور، و از بهترین نوع عبادت و بندگى خداست.
امام چهارم علیهالسلام در گفتار حکیمانهاى فرمودهاند، هر کس نسبت به زن و فرزند سفره مادى و معنوى را کامل و تمام بیندازد، و به خوشنودى حق از دیگران نزدیکتر است(2)
در هر صورت جامعه میوه و ثمره خانه است، و وکیل و وزیر و رئیس جمهور و کارگزاران یک ملت ریشه در خانه و خانواده دارند، و منبع اصلى تربیت و شکل گیرى آنان خانه و کارگردانان خانه هستند، خانه به مثل به مانند یک زمین است، اگر زمین جداى از حق و حقیقت باشد کویرى نمکزار است که سنبل و گل نخواهد داد، و اگر زمین متصل به حق و حقیقت باشد، و توقع سنبل و گل از آن توقعى معقول و منطقى است.
سعادت و شقاوت انسان در درجه اول از پدر و مادر به انسان منتقل مىشود، اگر پدر و مادر در تحقق سعادت فرزند بکوشند دست به عبادتى بزرگ زده و از منافع ابدى ازدواج بهره گرفتهاند، و اگر عامل شقاوت شوند از شجره طیبه ازدواج منفعت نبرده بلکه با دست خود سفره خسارت خویش را پهن کردهاند.
به همین خاطر در روایات عالى اسلامى از رسول حق نقل شده:
الشقى من شقى فى بطن أمه، و السعید من سعد فى بطن أمه(3)
ریشه شقاوت هر کسى شقى است در سرزمین وجود مادر، و سعادت سعید از باطن مادر است.
و به قول شاعر بزرگ کلیم کاشانى:
از کوزه همان برون تراود که در اوست.
تا در کوزه وجود فرزند، پدر و مادر چه ریخته باشند و مغز و اعصاب و مشاعر و قلب فرزند را با چه مسائلى شکلى داده، و به سوى چه برنامههائى سوق داده باشند.
1) بحار، ج 101، ص 72.
2) بحار، ج 101، ص 73.
3) بحار، ج 5، ص 157.
