والدین می توانند با درنظر گرفتن شرایط خاص فرزندشان از روش های زیر برای بهبود شرایط و موقعیت او استفاده کنند (گورمن، 2001(:
به فرزندشان محبت کنند. کودکان، در هر سن وسالی که باشند، نیازمند محبت و ناز و نوازش های والدین شان هستند. ارتباط جسمانی والد و فرزند، نه تنها برای کودک مفید است، بلکه موجب آرامش و دلبستگی بین آنها می شود. هنگامی که کودکی مورد علاقه، توجه و نوازش والدین و اعضای خانواده اش قرار می گیرد، در حقیقت مهربان بودن و محبت کردن به دیگران را می آموزد.
برنامه ای منظم برای غذای کودک داشته باشند؛ زیرا غذای سالم و مقوی برای کودکان به منزله ی سلامت جسمی و ذهنی آنهاست و می تواند توانمندی های آنها را بهبود بخشد.
برنامه ای منظم برای خواب کودک داشته باشند، زیرا الگوی خواب نامنظم موجب آشفتگی های هیجانی کودکان می شود و می تواند مشکلات و مسائل کودک را حادتر و جدی تر کند.
برنامه ای منظم برای ورزش و فعالیت جسمانی کودک داشته باشند، زیرا فعالیت های جسمانی موجب بهبود عملکردهای ذهنی و جسمی کودک می شود.
فرزندشان را تشویق کنند تا درباره ی خودش، و هیجانات و عواطف درونی اش صحبت کنند. هر کودکی در محیط خانوادگی اش نیاز دارد تا احساسات، افکار، هیجانات و عواطفش را با پدر، مادر، یا یکی از اعضای نزدیک خانواده اش در میان گذارد و از راهنمایی ها و هدایت های او بهره گیرد. حرف زدن و ایجاد ارتباط دوستانه با نزدیکان، یکی از روش های پالایش روانی و تخلیه ی هیجانی آنهاست که اغلب کودکان می توانند با استفاده از این روش ناراحتی ها و نگرانی های شان را با دیگران در میان گذارند و از تنهایی و گوشه گیری درآیند.
از هنرهای گوناگون به عنوان وسیله ای ساده و مفرح برای شاد کردن فرزندشان استفاده کنند. نقاشی، موسیقی، داستان نویسی، سفال گری، مجسمه سازی، اجرای نمایش نامه و بسیاری دیگر از هنرها می توانند به کودکان شیوه های بیان سالم احساسات، هیجانات، افکار و اندیشه های درونی شان را آموزش دهند و موجب شوند که آنها از این هنر و فعالیت خود نیز احساس شادی،
رضایت و ارزشمندی کنند. در نظر داشته باشید، کودک با به دست گرفتن یک مداد، خیلی راحت، احساسات عمیق و شفاف خود را بر روی کاغذ می آورد.
مهارت های اجتماعی ساده را به فرزندشان بیاموزند. مهارت های اجتماعی، توانایی ها و استعدادهایی است که موجب گسترش روابط بین افراد می شود. مثل، مهارت دوست یابی، مهارت در ارتباط گیری با گروه، مهارت گوش دادن، مهارت همدردی، مهارت در تشخیص احساسات خود، مهارت در کنترل رفتار خویش مهارت در ارتباط غیرکلامی.
اجتماعی کردن صحیح کودکان می تواند یکی از هدف های مهم تربیتی والدین و اعضای خانواده باشد. آنها می توانند روش استفاده از کلمات و واژگان مناسب برای بیان احساسات و افکار را به فرزندان شان بیاموزند و به آنها یاد بدهند که چگونه احساسات خود را بشناسند و آنها را با روشی مناسب و جامعه پسند بیان کنند.
