برای کمک به کودکان مبتلا به مشکلات هیجانی، مربیان و آموزگاران می توانند با توجه به چند نکته ی زیر شرایطی برای آنها به وجود آورند که موجب بهبود عملکرد تحصیلی کودک شود (گورمن، 2001(:
نسبت به جو کلاس خود هوشیار باشند. جو کلاس تأثیری مهم بر میزان سازگاری کودکان در مدرسه و پیشرفت تحصیلی آنها دارد
(اسپاسیتو، 1999(. جو عاطفی کلاس می تواند از حالت ملال انگیز و آشفته، تا حالتی با نشاط و نیروبخشی طبقه بندی شود. عواملی که جو عاطفی، روان شناختی کلاس را تشکیل می دهند عبارتند از: کیفیت روابط آموزگار، دانش آموز، بی طرفی آموزگار نسبت به دانش آموزان، در دسترس بودن آموزگار و راحتی دانش آموزان در ارتباط برقرار کردن با آموزگار، امکان صحبت و بیان عواطف در کلاس، دیدگاه آموزگار درباره ی دانش آموزان.
داشتن خلقی مثبت. خلق مثبت موجب افزایش انعطاف پذیری، تقویت دستگاه ایمنی بدن، تقویت حافظه، افزایش خلاقیت و تغییرات روان شناختی مثبت در افراد می شود (سالووی، راتمن، دتویلت و استوارد، 2000(. برخی از پژوهش ها نیز نشان می دهند که کودکان مبتلا به ناتوانایی های یادگیری هنگامی که خلق مثبت دارند، عملکرد بهتری از هم سالان سالم شان از خود نشان می دهند (بریان، ماتور و سالیوان، 1996(.
امکان بیان عاطفی. کودکانی که فرصتی برای بیان احساس ها و هیجان های درونی شان دارند، از سلامت روانی بالاتری برخوردار هستند. ناتوانی در کنترل هیجان ها، نه تنها می تواند موجب افزایش آشفتگی های روانی کودکان شود، بلکه می تواند بر روابط اجتماعی آنها نیز تأثیری نامطلوب گذارد. بنابراین، اگر آموزگاران
به دانش آموزان شان بیاموزند که عواطف و هیجان های درونی خود را به گونه ای بیان کنند که موجب رنجش، آزار و آسیب جسمی، روانی سایر هم کلاسی های شان نشود، می توانند تا حد زیادی از استرس ها و تنش های روانی آنان بکاهند. استفاده از روش های مدل سازی(1)، اجرای نمایش نامه، بیان کلامی عواطف از ساده ترین روش های برون ریزی عاطفی هستند.
تقویت عزت نفس. کودکانی که قادرند از استعدادها، توانایی ها، امکانات و مهارت های خود به خوبی استفاده کنند و ارزیابی درستی از آنها داشته باشند، عزت نفس بالا و خودپنداره ای قوی دارند. داشتن احساس قوی خود ارزشمندی می تواند موجب افزایش توانایی کودک، و یادگیری بهتر او شود. مربیان و آموزگاران می توانند به دانش آموزان شان یاد بدهند به جای این که به خود بگویند: «من نمی توانم این کار را انجام بدهم.«، یا «من بی استعدادتر از آن هستم که بتوانم این مطلب را یاد بگیرم.«، به خود بگویند: «من می توانم یاد بگیرم که چگونه این کار را انجام دهم.«، یا «هر چند کار دشواری است، اما من قادرم با تلاش زیاد، آن کار را یاد بگیرم«.
1) مدل سازی یا Modeling، روشی برای تغییر و تعدیل رفتار است. در این روش فرد الگو سعی می کند با ارائه ی هدفمند رفتارهای شایسته و سنجیده به کودک، رفتار صحیح و مناسب را به او بیاموزد.
