چگونه رقابت آغاز می شود؟

هم چشمی خواهران و برادران به طور عمده از رقابتشان در کسب عشق والدین سرچشمه می گیرد. گاه بچه ها برای دریافت توجه و تأیید بیشتر والدین به نزاع متوسل می شوند. ممکن است این پرسش

برای نخستین فرزند خانواده پیش بیاید که: «آیا والدینم با داشتن من مایلند بچه ی دیگری هم داشته باشند؛ تماشایش کنند و به حرفش گوش کنند؟ آیا من کافی نیستم؟» چنانچه گفتیم بعضی اوقات فرزندان خانواده برای کسب مقام و موقعیت بهتر نزد والدین شان با هم مشاجره می کنند. آنان اغلب نمی خواهند به تساوی از منابع و موقعیت های خانوادگی بهره مند شوند و بیشترین سهم و حتی تنها سهم را از آن خود می دانند. بعلاوه هر یک مایلند که بچه های دیگر خانواده در برابر اقتدار و قدرتمندی شان سر تعظیم فرود آورند و آنان را سزاوار تأیید و قدردانی بشناسند. بگو و مگو بر سر «انصاف و برابری» فقط ظاهر کار است و شکوه و گلایه هایی نظیر: «او سهم بیشتری نسبت به من نصیبش می شود«، «وقتی او در سن من بود به او اجازه می دادید تا دیروقت بیرون بماند» یا «وقتی من بیمار هستم، هرگز به این اندازه برای من اظهار تأسف نمی کنید» یا «شرط می بندم من در شب جشن تولدم تا این اندازه هدیه نمی گیرم» این معنا را می رسانند که بچه ها به طور معمول مایلند هر چیزی را بیشتر از «سهم منصفانه» شان به چنگ آورند. البته والدین با انصاف می کوشند به تساوی عشق و تأیید و توجهشان را بین فرزندان شان تقسیم کنند؛ اما بچه به طور طبیعی تصور می کند که والدینش به خواهر و یا برادر او بیشتر توجه دارد. چنانچه یکی از فرزندان تان شما را به بی عدالتی و طرفداری از خواهر و یا برادرش متهم کرد، این ادعا را تکذیب نکنید. فراموش نکنید که همه ی آنان به التفات خاص و عشق منحصر به فرد ما نیاز دارند.