گر چه افسردگی همیشه قابل کنترل نیست اما می توان از اثرات زیان بخش آن بر روی بچه ها کاست. توصیه های زیر می تواند در این راستا راهنمای شما باشد:
1- امکانات رفاهی و مسؤلیت های تازه ای برای بچه ها تدارک ببینید. یکی از راههای جلوگیری از تأثیر پذیری بچه ها از روحیه ی افسرده والدین آن است که ترغیب شان کنیم تا بیش از گذشته با دوستان و خویشاوندان معاشرت کنند. پدر بزرگ و مادر بزرگ، عمه، خاله و عمو در این زمینه منابع خوب حمایتی به شمار می آیند.
2- هرگز افسردگی تان را انکار نکنید. والدین اغلب احساسات ناگوار خود را کتمان می کنند. ممکن است برای محافظت از روحیه ی بچه بگویند: «نه، ما ناراحت نیستیم.» غافل از اینکه این پنهان کاری او را بیشتر گیج و سردرگم می کند. زیرا بین مشاهدات و احساساتش تناقض و دوگانگی وجود دارد و مجاز نیست درباره ی آنچه می بیند و حس می کند با شما سخن بگوید. اشتباه نکنید؛ شما نمی توانید با استتار احساسات ناگوارتان بچه ها را از گزند آن در امان نگه دارید. بعکس بچه ها پس از آگاهی از احساسات و افکار واقعی والدینشان بیشتر احساس امنیت می کنند.
3- احساسات بچه ها را بپذیرید. اگر به خاطر مرگ عزیزی عزادار هستید، به احتمال زیاد این احساس ناگوار را به فرزندانتان سرایت می دهید. فراموش نکنید که توانایی بچه برای برخورد صحیح و مناسب با احساسات و عواطف شما از خوشحالی و شادمانی او
بسیار مهم تر است.
4- به بچه نشان دهید که می تواند سبب نشاط و انبساط خاطرتان شود. توانایی بچه ها برای از میان برداشتن غم و اندوه والدین و جایگزینی آن با تبسم و نشاط اعتماد به نفس آنان را افزایش می دهد. با وجود این نباید بچه ها را مسؤل حالات روحی خود بدانیم و آنان را ابزاری برای تخلیه ی احساسات ناگوار خویش به شمار آوریم.
5- بهبود وضعیت روحی تان را با بچه ها در میان گذارید. افسردگی به طور معمول ماندگار نیست و ریتم و آهنگ یکسانی ندارد. بنابراین به مجرد دسترسی به خوشحالی و نشاط ضرورت دارد آنان را در این احساسات سهیم کنیم. آگاهی از این نکته که غم و پریشانی ماندگار نیست، به بچه ها قوت قلب می دهد. اظهار عبارت: «تقریبا سر حال هستم.» می تواند در بالابردن روحیه بچه ها مؤثر باشد.
