بچه ها عمدتا به این دلیل ارزشهای خانوادگی خود را نادیده می گیرند که مایلند خود را از نو تعریف کنند و نیازشان را برای تعلق به دسته یا گروه خاص برآورده سازند.
بعضی اوقات بچه شخصیت به هم ریخته و نامتعادلی دارد؛ در حالی که دوستانش از انسجام و یکپارچگی شخصیت برخوردارند. به همین دلیل ممکن است در دل بگوید: «من نمی دانم که کیستم. اما می دانم که او کیست و اگر همانند او شوم، خواهم دانست که کیستم.«
اگر بچه در پرتگاه (وام گرفتن هویت) سقوط کند، برای رشد و شکل گیری هویتش، راه میانبر را انتخاب می کند و به جای کشف هویت خویش، از خصوصیات و معیارهای دوستانش پیروی می کند؛ در حالی که حراست از حس هویت بچه یکی از هدفهای عمده ی والدین به شمار می آید.
گیل، از دمدمی مزاجی دخترش راشل، حیران بود. او گفت: «اگر از روحیه اش با خبر نبودم، فکر می کردم که او به طور طبیعی یک مقلد است. اکنون از او می خواهد با تقلید از دوستش که یک سال از او بزرگتر است، مدل شود. به همین دلیل همانند او لباس می پوشد و راه می رود. چند ماه پیش، او با دختر سرخپوستی به نام جاسمین دوست شد، می توانم قسم بخورم که او بتدریج به شکل دختران سرخپوست درآمد. مانند جاسمین راه می رفت و صحبت می کرد و از من تقاضا می کرد که غذاهایی را که جاسمین می خورد بپزم.» والدینی که فرزندی مانند راشل دارند، باید با پیروی از رهنمودهای زیر شخصیت فرزندشان را بر اساس هویت واقعی اش تقویت کنند.
1- به او یادآوری کنید که افکار و عقایدش برای شما ارزش خاصی دارد. به طور عمدی عقیده اش را درباره ی فردی مسئول، رنگ و نقشه ی یک فرش و یا مزه ی یک غذا جویا شوید. نشان دهید که به پاسخ هایش علاقمندید و آن ها را به خاطر بسپارید. به تدریج این پیام را به او منتقل کنید که تجربه های هر روز او مهم و پرمعناست.
2- از تأیید اهمیت دوستانش خودداری کنید. بعضی اوقات والدین به طور غیر عمدی بچه را به خاطر دوستی که یقین دارند
همیشه در ذهن اوست اذیت می کنند. هرگز درباره ی دوستی که فکر می کنید بر فرزندتان تسلط دارد سخنی به میان نیاورید. از سوی دیگر مطالبی را که بچه درباره ی دوستش مطرح می کند، رد نکنید. این کار بر قدرت و اهمیت آن دوست می افزاید. بدون هیچ احساس خاصی به گفتگوی بچه درباره ی دوستش گوش فرا دهید و آنگاه برای این که توجه او را نسبت به دوستش پراکنده کنید، به موضوعی دیگر بپردازید.
3- او را به نگهداری و توسعه علایقش ترغیب کنید. توانایی ها و علایق فرزندتان را که دوستانش از آن بی بهره اند بسط و توسعه دهید. گر چه ممکن است انگیزه ها و علایق او از نظر شما مهم نباشد، اما فراموش نکنید که او برای اثبات وجود و تعیین قلمرو زندگیش به ترغیب شما برای توسعه این انگیزه ها نیاز دارد.
4- برای «قلمرو» او در محیط خانه اهمیت زیادی قایل شوید. هر بچه در خانه فضا و قلمرو خاصی برای خود در نظر می گیرد و نیاز دارد که دیگران این محدوده را رعایت کنند و به متعلقات آن احترام گذارند. همچنین نیاز دارد که وقتی لب به سخن می گشاید، اعضای خانواده به حرف او گوش کنند. وقتی که بچه به شدت تحت تأثیر یک دوست قرار می گیرد، یقین حاصل کنید که این نیازها تا حد امکان به طور کامل تأمین شده است. با احترام گذاشتن به نیازهای خاص بچه، می توانید به او اطمینان دهید که از هویت نیرومندی برخوردار است.
