کتاب «تربیت در طبیعت» با نگاهی طبیعی، سیال و دست نخورده به «طبیعت» (Natuer) و «تربیت» (Nuture(، در پی آن است که «تربیت» را از مدار سنگین و زمخت دیدگاه های «صنعتی» و روش های «تصنعی» آزاد سازد.
آنچه امروزه در قالب روش های تربیتی به کار گرفته می شود، در اغلب موارد با «طبیعت انسان» و «انسان طبیعی» مغایر است. اما بشر گذشته همواره از «کتاب طبیعت» درس معرفت می گرفت، چرا که ارتباط مستقیم او با طبیعت موجب می شد که آنچه را از بیرون نظاره گر است در درون خویش کشف کند. به همین سبب «تربیت» در «طبیعت» به زیباترین و آسان ترین شکل معنا می گرفت.
تربیت طبیعی نیز چیزی جز ارتباط معنی دار بین «طبیعت بیرون» و «طبیعت درون» نیست. مربیان بزرگی چون ژان ژاک روسو، پستالوزی، فروبل و کمنیوس و.. با برخورداری از این نگاه طبیعی به انسان، تربیت را در دامن طبیعت تحلیل و تبیین می کردند.
اما به نظر می رسد جهان صنعتی امروز که با فرهنگ های الکترونیکی، اندیشه های ماشینی، مدرسه های مجازی و ارتباط های دیجیتالی، روز به روز چهره ای متفاوت با جهان طبیعی دیروز می یابد، از این موهبت الهی محروم شده است.
»تربیت در طبیعت» باز نمایی راز سر به مهر نهاده ای است که با گشودن آن، زبان طبیعی، نگاه طبیعی، حس طبیعی و از همه مهم تر، فطرت درونی انسان، امکان شکفتن می یابد و آدمی را از عمیق ترین و خلاق ترین کنش های معنوی خویش آگاه می سازد.
از این رو کتاب «تربیت در طبیعت«، مقدمه ای برای فراخوانی و بازگشایی طبیعت فراموش شده ی انسان است؛ طبیعتی که در دگرگونی های جهان معاصر به مسخ کشیده شده است.
در این اثر، جلوه ها، مثال ها، مصداق ها، خطابه ها، سروده ها، و نمادهایی از عناصر طبیعت به منزله ی «مدرسه ی طبیعت» وام گرفته از آثار بزرگان گردآوری و با اندک اضافات و تفسیرهایی بازآرایی شده است.
از میان آثار بزرگ اندیشمندان «طبیعت گرا» و «طبیعت ستا» سعی شده است به گزیده هایی از آثار ژان ژاک روسو، «کریستیان بوبن» و «سهراب سپهری» اکتفا شود. هر چند در میان این گزیده ها، تک گفتارها و تک گویه هایی در باب «ستایش طبیعت» از مجموعه
مقالات مربوط به «محیط زیست» که ناظر بر ضرورت بازگشت به طبیعت و حفظ و نگهداری نمادهای مقدس آن می باشد، نقل شده است.
این کتاب هفت عنوان متفاوت اما مرتبط با طبیعت تربیت را که وام گرفته از آثار طبیعت ستای دیگران است، در بر می گیرد.
در مطلع کلام، شعری از سهراب سپهری در ارتباط با معنویتی که او در همین نزدیکی ها و لای شب بوها کشف کرده نقل گردیده که نشان از رهیافت معنا جویی و خداجویی او در طبیعت را آشکار می سازد.
گفتار بعدی با عنوان «با طبیعت آشتی کنیم» ضرورت ارتباط بشر امروز با طبیعت را طرح کرده است. در گفتار سوم- که بیانیه ی سرخ پوستان به دولت آمریکاست- اهمیت زمین و حفظ محیط زیست بیان شده است. در گفتار چهارم طبیعت به منزله ی سرچشمه ی فرزانگی جاودان معرفی شده است و در گفتارهای بعدی آثاری از سهراب سپهری، بوبن و روسو بر اساس نگاه و اندیشه ی زیبایی شناسانه ی آن ها نسبت به طبیعت، نقل گردیده است. و در پایان ارتباط نمودهای طبیعت و تربیت در قالب تمثیلات تربیتی ارائه شده است.
باشد که دوست داران «تربیت طبیعی» در اتصال بین «طبیعت» و «تربیت«، بتوانند «طبیعت انسانی» خود را در»تربیت طبیعی» بیابند.
