وقتی بین شما و فرزندتان صمیمیت و اعتماد به وجود می آید که زمانی را برای تنها بودن با او داشته باشید. به همین دلیل پیشنهاد می کنم در فرایند آموزش هیجان شما و فرزندتان هر دو با هم تنها باشید تا این که دیگر اعضای خانواده، دوستان یا
افراد غریبه حضور داشته باشند. شما بدین شیوه مانع از شرمسار شدن فرزندتان خواهید شد. همچنین هر دوی شما بدون نگرانی از قضاوت دیگران در مورد آنچه رخ داده است احساس آزادی بیشتری در دادن پاسخ های صادقانه خواهید داشت.
این امر برای خانواده هایی که با مشکلات ناسازگاری خواهران و برادران رو به رو هستند بسیار مهم است. یکی از مادران در شرح مداخله اش با استفاده از آموزش هیجان در یکی از مشاجره های بین دخترانش می گوید: «هرگاه شروع به همدلی با یکی از آنها می کنم دیگری آشفته می شود.»
تحت بهترین شرایط، هنگامی که دو یا چند خواهر و برادر در حال حل مشکلات خود هستند، والد بی طرف می تواند نقش تسهیل کننده داشته باشد. اما آموزش هیجان نیازمند سطح عمیق تری از همدلی و گوش دادن است. همدلی با هر دو نفری که با یکدیگر اختلاف دارند بدون جانبداری از یکی از آنها دشوار است. بنابراین، معمولا اثربخشی آموزش هیجان زمانی بیشتر خواهد بود که نه والد و نه کودک نگران قضاوت، مداخله یا اعتراض خواهر یا برادر دیگر در مورد آنچه گفته شده است، نباشد. وقتی کودک برای تنها بودن با والد همدل خود فرصتی داشته باشد، به کاستن از حالت دفاعی و بیان احساسات حقیقی خود تمایل بیشتری دارد.
البته نکته مهم، دادن فرصت برابر به هر یک از کودکان به تنهایی است. افزون بر این، تعیین زمانی تنها با هر یک از کودکان به طور منظم، در آنان این اطمینان را به وجود می آورد که فرصت لازم را برای این امر بدست خواهند آورد.
همچنین والدین باید توجه داشته باشند که چگونه حضور خودشان و بزرگان فامیل (به ویژه پدربزرگ ها و مادر بزرگ ها) می تواند بر توانایی آنها به همدلی و گوش دادن به حرف های فرزندشان تأثیر بگذارد. وقتی به قضاوت های مادر خودتان (گفته تا ناگفته) گوش می دهید به سختی می توانید احساسات فرزندتان را بپذیرید. قضاوت هایی چون «تنها چیز که کودک نیاز دارد ترکه ای خوب برای تنبیه شدن است.»
اگر فرزندتان در موقعیتی که نیازمند آموزش هیجان است قرار بگیرد ولی حضور دیگران این امر را غیر ممکن سازد، به ذهن خود بسپارید تا در فرصتی مناسب به آن
بپردازید. بهتر است به فرزندتان (بدون شرمسار کردن او) بگویید که می خواهید در فرصت دیگری در این مورد با او گفتگو کنید. سپس حتما آن را پیگیری کنید.
