وفاى به عهد از نظر احکام فقهى و شرعى واجب، و شکستن پیمان حرام است.
عقد بین زن و مرد تعهدى الهى است، که زن و شوهر باید براى حفظ آن تعهد و وفاى به آن توجه داشته باشند، قولى که شوهر به زن مىدهد، و زن به شوهر مىدهد، و زن و شوهر به خانواده هر یک مىدهند، و پدر و مادر به فرزند مىدهد، در صورتى که مانع شرعى نداشته باشد یک نوع تعهد است، و وفاى به آن واجب، و روگردانى از آن حرام قطعى است.
قرآن مىفرماید:
وَ أَوْفُوا بِالْعَهْدِ إِنَّ الْعَهْدَ کانَ مَسْؤُلا(1)
و به پیمان و عهد خود وفا کنید که در قیامت نسبت به عهد مؤاخذه خواهید شد.
امانتدارى، و وفاى به عهد از نشانههاى حتمى و قطعى مؤمن است:
وَ الَّذینَ هُمْ لِأَماناتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ راعُون(2)
امام سجاد علیهالسلام تمام شرایع و دستورات دین را در سه چیز مىداند:
قول الحق، و الحکم بالعدل، و الوفاء بالعهد(3)
گفتار حق، حکم به عدالت، وفاى به عهد.
امام صادق علیهالسلام مىفرماید: در سه چیز احدى در دنیا و آخرت عذر نیست:
اداء الامانة الى البر و الفاجر، و الوفاء بالعهد للبر و الفاجر، و بر الوالدین برین کانا او فاجرین(4)
اداء امانت به خوب و بد، وفاء به عهد به مؤمن و فاجر، نیکى به پدر و مادر چه خوب باشند و چه بد.
رسول حق صلى الله علیه و آله و سلم فرمود:
لا دین لمن لا عهد له.
آنکس به عهدش احترام نمىگذارد، و پیمانش را وفا نمىکند، دین ندارد.
حضرت رضا علیهالسلام فرمود:
انا اهل بیت نرى ما وعدنا علینا دینا کما صنع رسول الله صلى الله علیه و آله و سلم(5)
ما اهل بیتى هستیم که وعده خود را به منزله دین و بدهى مىدانیم چنانکه رسول خدا وعده را دین و بدهى مىدانست.
1) اسرا / 34.
2) مؤمنون / 8.
3) بحار، ج 72، ص 92.
4) همان مدرک.
5) بحار، ج 72، ص 97.
