زمان مطالعه: < 1 دقیقه
ابتدا باید نکته را مد نظر داشت که هر عمل ناروا که از نوجوان سر می زند، نباید به حساب عصیان او گذاشت. زیرا؛ غالبا آن عمل، موقت و به اصطلاح، از روی شیطنت است و ریشه ای نفسانی و عمیق ندارد و براساس دیگر آزاری و زیان خواهی نیست و آن گاه عملی از او باید مورد ایراد قرار گیرد که مکرر صورت گیرد و جنبه ی صفتی و سیرتی یافته باشد. زیرا؛ از نظر چاره جویی نیز، این دو با هم تفاوت دارند. نوع موقت آن را باید معلول شیطنت او دانست و آن را تحمل کرد تا آرام گیرد و از آن باید چشم پوشی کرد ولی در مورد نوع سیرتی آن، باید به پیشگیری یا معالجه پرداخت.
