یکی از نیازهای اساسی کودک و در سطح کلی انسانها نیاز به مقبولیت و پذیرفته شدن است. آدمی دوست دارد در میان جمع پذیرفته شود و دیگران مهر تأیید بر مهر وجود او بزنند و او را در میان خود مورد قبول قرار دهند. این امر در میان کودکان آشکار و هویدا و در رفتار او کاملا پیداست، در حالیکه بزرگتران می توانند بگونه ای آن را در میان جمع مخفی نگه دارند.
بخشی مهم از تلاش ها و رفتارهای آدمی به خاطر همین امر است و بسیاری از انسانها بخشی از آزادی ها و خواسته های خود را به کناری می نهند تا بتوانند مورد قبول دیگران قرار گیرند. انسانها به تجربه دریافته اند چنانچه خواسته های خود را بخواهند مورد توجه و عمل قرار دهند جمع آنها را از خود طرد خواهد کرد. در عالم کودکان شما بسیاری از آنها را می بینید که حتی در مهمانیها برای اینکه به حساب آیند و یا در کنار والدین کم توجه مورد عنایت قرار گیرند میکوشند حتی تن به مسخرگی، دلقکی و یا نابهنجاری دهند.
اهمیت این امر بحدی است که اگر فردی احساس کند در میان جمع مورد قبول و تائید نیست از خود متنفر شده و حتی دل به مرگ می نهد. نمی تواند قبول کند که مورد طرد و نفرت است و عذاب روحی چنین فردی غیرقابل وصف است.
