1- حوادث، واقعیات، رفتارهای طبیعی و اتفاقات روزمره ی مربوط به خود دانش آموزان با یکدیگر، با معلم و دیگر افراد جامعه را به بحث بگذارید تا آنها قضاوت کنند.
2- ارائه داستانهای نیمه تمامی که قهرمان داستان را بر سر دوراهی و در سرآغاز یک عمل اخلاقی قرار داده و واگذار کردن داستان به کودک تا خود، آن را بر اساس تفکر و ارزشها و قضاوت اخلاقی خود تکمیل و اقامه ی دلیل کند.
3- مثال زدن از داستانهای نمایشی، کارتونهای تلویزیونی و قصه های رادیویی و نظر خواهی از دانش آموزان در قضاوت های اخلاقیی که در متن این داستانها صورت گرفته است.
4- ترتیب دادن نمایشنامه هایی که به نوعی دارای مضامین و محتوای اخلاقی، از نظر شناسایی تراز تحول اخلاقی کودکان هستند می تواند درغنی سازی رشد اخلاقی آنها مؤثر باشد.
5- اعطای نقش به دانش آموزان جهت همسان سازی با قهرمان داستانهای نمایشی، توسط خود آنها در شرایط و موقعیت های بحرانی قضاوت اخلاقی سهم مهمی در شکل دادن شخصیت اخلاقی آنها دارد.
6- ترتیب دادن بازیهای پرورشی و دادن نقش های مختلف به همسالان و گروه همبازیها تا آنها از طریق درک متقابل به هم حسی و همدردی اخلاقی دست یابند.
7- فرصت دادن و یا فراهم کردن شرایط واقعی و عینی و مبتنی بر نیازها ورغبت های سنی دانش آموزان جهت مشارکت فعال و داوطلبانه در فعالیت های اجتماعی و پیدایش مسئولیت های طبیعی و جدی.
